Caput
1 I | salutare, hominis est plus satis urbani. Sed incivilius etiam,
2 II | Equidem utcunque valeo. Sic satis. Valeo ut possum, quando,
3 II | incogniti. ~Ge. At plus satis erat veterum. ~Li. Ita
4 II | ortum suspicor. E vino plus satis diluto. E crudis malis contracta
5 II | sistendus est magis; nam plus satis profluit. ~
6 II | et commodum? ~Li. Sic satis: nisi quod nihil usquam
7 II | evangelium. Mihi saxorum satis est domi. ~Li. Ne sperne
8 II | calles Gallice? ~Ba. Sic satis. ~Cl. Quo pacto didicisti? ~
9 II | syllabarum quantitas. ~Ba. Mihi satis est qualitas. ~Cl. Quid?
10 III | istis vulgaribus alenda. Satis crebro visit, qui constanter
11 V | est longum in coelum, nec satis, ut audio, tutum, ob latrunculos,
12 VII | me vicerunt alea. ~Ha. Satis militariter. Par est, ut
13 VII | Viderit ille, quid dicat: mihi satis est, quod me credo absolutum. ~
14 VII | credis. Fortasse non fuerit satis Deo, cui debes. ~Th. Unde
15 VIII | expediti famuli fecerint satis. ~Ra. Quid ais, cessator? ~
16 VIII | si loqui liceat: quamquam satis loquuntur ipsa macie. ~Sy.
17 IX | Pae. Fac. ~Pu. Siccine satis? ~Pae. Nondum. ~Pu.
18 IX | Quid si sic? ~Pae. Hem satis est; isthuc tene, ne sis
19 X | Bene ominare: si te satis novimus, impetrabis. Abi
20 X | Pae. Insidiosa civilitas. Satis iam salveo. Dic, quid velis. ~
21 X | Habemus duos terminos satis longinquos. ~Hi. Utcunque;
22 X | vespera, et sudatum est satis: praestat a ludendo desistere,
23 X | torques globum. ~Be. Satis momordisti labrum, satis
24 X | Satis momordisti labrum, satis rotasti brachium; tandem
25 XI | istud explanatius: nam non satis assequor, quid velis. ~Ga.
26 XII | opinor, exsiliebant armati ex satis serpentis dentibus. Sed
27 XIII | memoriter hesterna lectio, satis prolixa. Vereor ut possim. ~
28 XIII | narras. Nam et ipse vix satis teneo. ~Io. Et nosti praeceptoris
29 XIV | agas gratias; mihi plus satis est, si sedulitatem meam
30 XIV | veri. Novarum quidem rerum satis, at nihil comperti. Nova
31 XVII | Aegrotabat noster Reuchlinus, satis quidem periculose, sed ita,
32 XVII | dignum est, malae pestes. Satis sit vobis negotium facessere
33 XVIII | uva purpurascens. ~Pa. Satis procaciter rides miserum. ~
34 XVIII | explana crassius: non enim satis assequor, quid velis. ~Pa.
35 XVIII | Pa. Argutare tu quidem satis sophistice; sed me talibus
36 XVIII | Pa. Adeo perdite, ut satis dici non queat. ~Ma. Tam
37 XVIII | redama. ~Ma. Si quidem istuc satis est, redamo. ~Pa. Sed
38 XVIII | conspexerim. ~Ma. At vide, ne non satis me perspectam habeas. Si
39 XIX | Ca. Istuc quid sit, non satis intelligo. ~Eu. Atque
40 XXI | coluntur oculis multorum. Nos satis cultae sumus, si placeamus
41 XXI | uxorem, antequam alter alteri satis notus sit. Id est in primis
42 XXI | incumbens figebat oscula, nec satis scio, quid egerit praeterea:
43 XXII | corpusculum alatur, cui minimo satis fit, si iuxta naturam vivamus?
44 XXII | Ca. Iam cultus iste satis indicat, te non multum nummorum
45 XXII | te, frater, ut desinas: satis malorum est, etiamsi non
46 XXII | eius. ~Mi. Sed iam rixae satis est; dic aliquid de sarciendo
47 XXIII | praeter naturam, vel quia non satis callentes artem. ~Ph.
48 XXIV | nunc audies. ~An. Plus satis malorum audivi: inhorresco
49 XXV | omnes iocos instructa: una satis erat omnium iaculis excipiendis:
50 XXV | mensas, quot putat esse satis illi numero. Sed o Deum
51 XXVI | Nondum hic locus mihi videtur satis secretus. ~Lu. Unde iste
52 XXVI | tantillum poenae infligeret, satis facete respondit: Filii,
53 XXVI | libido tandem abs te plus satis poenarum exiget, etiamsi
54 XXIX | conflatum est aeris alieni plus satis. ~Eu. Reperiebantur tam
55 XXIX | quoque vitae fabulam, qui satis belle portat aetatem. Nam,
56 XXIX | Itaque pater numeravit sortem satis amplam, ut dextro Hercule
57 XXIX | praebenda, quam vocant, satis optimi proventus: accepi. ~
58 XXIX | Mihi, ut sunt res humanae, satis exoptandum videtur. An mediocrem
59 XXIX | instructas, annuos reditus satis amplos, sodalitium honorificum,
60 XXIX | sapientia. Sic hactenus satis tranquillus vixi, contentus
61 XXIX | refrigerentur; nam calent plus satis. ~Hu. Non soleo praecipitare
62 XXXIII| eorum genere, quibus non satis est appellari Latine regulares,
63 XXXIII| circumductus est circulus satis amplus, qui crebras haberet
64 XXXIV | toties artem experto; nec satis posse coniectare, quid esset
65 XXXIV | Balbinus, sed nubilo vultu satis indicabat, se non ignorare,
66 XXXIV | enim urgebat necessitas) et satis amplam reperi ad effugium. ~
67 XXXV | Nuper incidit mihi iter, cum satis prolixum, tum etiam accelerandum.
68 XXXV | convenit de pretio, datur arrha satis magna, nempe regalis aureus,
69 XLII | Iam igitur tibi videor satis instructus ad ea probe gerenda,
70 XLIII | copia sis molestus. ~Sp. Satis expedita de cibis; superest,
71 XLIII | idem agit quod ostentatio. Satis est bis aut ad summum ter
72 XLIII | argumentum mihi narras, non satis intellego. ~Ap. Sunt innumera,
73 XLIV | Bo. Hoc quid fit, non satis assequor. ~Be. Atque penes
74 XLIV | idque facit crebrius; nonne satis declarat quo sit animo? ~
75 XLIV | declarat quo sit animo? ~Bo. Satis superque. Sed tamen isti
76 LIII | coralliis et crepidis inauratis. Satis erat tenuibus, in honorem
77 LXII | ferantur. ~Al. Nae tu satis otiose nugaris. ~Cu. Nae
|