Caput

 1 XVII  |     Franciscanus meus, Brassicane, inquit, emove penitus ex animo
 2 XVII  |        medici. Tum ille, revaluit, inquit, sed ita, ut posthac non
 3 XVII  |        laeva mens. Visus sum mihi, inquit, consistere ad ponticulum
 4 XVII  |     respiciens vetuit. Nondum fas, inquit. Quinto abhinc anno nos
 5 XVII  |             an comitatus? Vestium, inquit, nihil habebat, praeter
 6 XVII  |         ille arbitrabatur. Procul, inquit, a tergo sequebantur aves
 7 XVII  |        plumas osteriderent. Picae, inquit, videri poterant colore
 8 XVII  |       istae furiae? ~Br.   Procul, inquit, obstrepebant heroi Reuchlino,
 9 XVII  |         imaginem exprimens: Abite, inquit, quo dignum est, malae pestes.
10 XVII  |          dementia. Vix ea dixerat, inquit Franciscanus, mox abierant
11 XVII  |          haec intentus contemplor, inquit, iam ponti vicinus erat
12 XVII  |      comitem? Ad haec ille: Nihil, inquit, istiusmodi. Species erat
13 XVII  |            est? ~Br.   Hieronymus, inquit, honoris gratia complexus
14 XXI   |        emendaret. Tum gener, Novi, inquit, ius meum; sed malim eam
15 XXI   |          At ego meo maximo labore, inquit, talem inveni tibi, qualem
16 XXI   |            nisi contigisset, eram, inquit, omnium mulierum perditissima. ~
17 XXI   |          eo supellectilem. Mi vir, inquit, assuetus es vitae commodiori.
18 XXI   |      reperit uxorem flentem. Quid, inquit, heic lacrymas ac singultis,
19 XXI   |          Tum illa prudenter: Quid? inquit; an non hoc satius, ut heic
20 XXIV  |            clavo assidebat, Socie, inquit, (nam eo nomine se mutuo
21 XXIV  |        magnum malum.  Ad.   Amici, inquit, desii esse dominus navis
22 XXIV  |             Ad.   In primis autem, inquit, exoneranda est navis; sic
23 XXIV  |         nauclerus? ~Ad.   Per nos, inquit, liceret tibi cum tuis perire
24 XXIV  |              Ad.   Salutat: Amici, inquit, tempus hortatur, ut unusquisque
25 XXIV  |     exaudiret Christophorus: Tace, inquit, fatue; an credis me ex
26 XXIV  |        nauta lacrymabundus. Paret, inquit, se quisque; nam navis non
27 XXIV  |        Ille contra placide: Sitis, inquit, bono animo; sat spatii
28 XXIV  |          mirae proceritatis, Bono, inquit, es animo; sentio vadum.
29 XXIV  |          vadum sperandum sit. Imo, inquit, sentio pedibus terram.
30 XXIV  |            huc devolvit mare. Imo, inquit, scalptu digitorum plane
31 XXIV  |            sentiret vadum, Tu fac, inquit, quod tibi videtur factu
32 XXVI  |           facete respondit: Filii, inquit, si vere poenitet, si vitam
33 XXXIII|          se maiore cruce: Avertat, inquit, clementissimus Deus hoc
34 XXXIII|   commonstrans coeli locum, Nonne, inquit, videtis illic immanem draconem,
35 XXXIII|      patienti, et Si quid dubitas, inquit, explora rem, obambula ad
36 XXXIII|           fictoque fremitu: Nihil, inquit, tibi iuris est in hanc
37 XXXIII|         respondit: Faunus. Faunus, inquit, idem mihi nomen est. Iamque
38 XXXIII|            facere ista omnia: Rem, inquit, habuisti cum puella; mei
39 XXXIII|   restitueretur. Ibi Faunus, Quid, inquit, si per bonos viros dispensaretur
40 XXXIV |      caussam, cur te adierim. Dic, inquit Balbinus, sed paucis, si
41 XXXIV |           paucis, si potes. Dicam, inquit ille, quanto potero compendio.
42 XXXIV |   conferret in compendium, Finiam, inquit, doctissime Balbine. Id
43 XXXIV |          alcumistam. A puero mihi, inquit, contigit haec felicitas,
44 XXXIV |            ille: Sed o me miserum, inquit, qui non inciderim in eam
45 XXXIV |        quasnam vias diceret, Scis, inquit, optime (quid enim te fugit,
46 XXXIV |   discrimen viarum: Impudentem me, inquit, qui haec apud te loquar,
47 XXXIV |         vocum. Tum ille: Quanquam, inquit, scio, me loqui peritiori,
48 XXXIV |            temperans sibi, Valeat, inquit, illa curtatio, cuius ego
49 XXXIV |     longationem tenes exacte? Phy, inquit ille, ad unguem; sed displicet
50 XXXIV |       temporis requiretur: Nimium, inquit, totus pene annus; sed interim
51 XXXIV |          tutissima est. Ne labora, inquit Balbinus, etiamsi toto biennio
52 XXXIV |        aggrederetur: An non tenes, inquit, illud: Dimidium facti,
53 XXXIV |        omissis. Ibi impostor, Rem, inquit, acu tetigisti. Me miserum,
54 XXXIV |           Tum Balbinus, Non mirum, inquit, si res tanta non succedit.
55 XXXIV |           voce lamentabili, Perii, inquit, funditus, Balbine, perii,
56 XXXIV |       cognoscere. Subodorati sunt, inquit, aulici quod egimus; nec
57 XXXIV |        permissu. Pergit ille: Non, inquit, metuo mortem; utinam illa
58 XXXIV |            quid hoc esset: Rapiar, inquit, aliquo in turrim; illic
59 XXXIV |          vitari posset. Non potes, inquit, inficiari crimen? Nequaquam,
60 XXXIV |            praesenti pecunia: Nos, inquit, Balbine, lentis consiliis
61 XXXIV |            mihi quidquam occurrit, inquit, nec quidquam superesse
62 XXXIV |            telum necessitas. Scis, inquit, hoc hominum genus avidum
63 XXXIV |      facile commoveretur: Non est, inquit, obscurum quid obstet, peccata
64 XXXIV |           lacrymabili: Verissimum, inquit, dixisti, Balbine, peccata,
65 XXXV  |           tandem hic: Venalis est, inquit, sed pretio fortasse deterreberis.
66 XXXV  |    fortasse deterreberis. Non est, inquit ille, magnum pretium, si
67 XXXV  |         maxime seriam. Atqui modo, inquit, mandabas, ut aliquot dies
68 XXXV  |            rem? Quia venditus est, inquit. Ibi ego simulata magna
69 XXXV  |       incaluit et ille: Quid opus, inquit, his iurgiis? Indicasti
70 LVII  |       quorum haec erat summa. His, inquit, temporibus exstitit quidam
71 LVII  |        calcibus ferant. ~Hi.   Is, inquit, doctor asinus audet corrigere
72 LVII  | modestissime notat. Ut intelligas, inquit, parvitatem, non animi virtutem,
73 LVII  |    commemorans sua facinora: Plus, inquit, omnibus laboravi; et qui