Caput
1 I | alit augetque. Quidam usque adeo Demeae sunt, ingenioque
2 II | Ge. At non soles usque adeo superstitiosus esse, ut
3 IV | Opinor, volasse noctuamadeo feliciter exiit nobis parum
4 V | admodum veri dissimile dicis, adeo nobis redisti squalidus,
5 VI | magis latent boni viri; adeo, ut saepe clarissima luce
6 VI | Sed tristis est solitudo: adeo ut nec Adam suaviter victurus
7 VI | septies illo recurrere. Adeo scabies illa sine fine solet
8 VII | potuerim, quid gereretur, adeo ut vix scirem ubi essem
9 VII | nisi rem acu tetigisti. Adeo verisimile est, quod divinasti. ~
10 VIII | extersas, nec unctas hoc anno, adeo rigent prae siccitate. Exterge
11 IX | aula natus, sed in caula, adeo moribus es agrestibus. Puerum
12 XI | erunt haec etiam suavia; adeo vertentur in naturam. ~Er.
13 XIII | SYLVIUS, IOANNES.~Sy. Cur adeo curris, Ioannes? ~Io.
14 XVII | Equidem demiror, usque adeo mortales omnes teneri siti
15 XVII | ne sis inscius, non usque adeo delectatur rebus veteribus,
16 XVII | quoddam longe amoenissimum. Adeo blandiebatur oculis graminum
17 XVIII | Ma. Quid ais? ~Pa. Adeo perdite, ut satis dici non
18 XVIII | longum, modo laetum? ~Ma. Adeo mihi es invisus, ut nolim
19 XIX | non multo plus; Iodocus adeo stupidus est, ut, nisi veste
20 XXI | socrum huic simillimam.~Eu. Adeo tibi male volunt? ~Xa.
21 XXIV | potabamus multum aquae salsae. Adeo Neptunus nobis non balneum
22 XXV | elegans, moribus ac linguis adeo festivis, ut possit vel
23 XXV | adductum sit ex Africa; adeo ut postea quam accubuerint,
24 XXVI | repono mundum meum, locus adeo obscurus, ut vix ego te
25 XXIX | sis animo. ~Gl. Atque adeo ne quid reticeam apud amicos,
26 XXIX | taedet polygamiae? ~Po. Adeo taedet, ut si haec octava
27 XXIX | tunc visum est crudelius; adeo mihi displicebam totus. ~
28 XXIX | sane totum. ~Gl. Usque adeo placuit hoc vitae genus? ~
29 XXIX | professioni. At ego nondum adeo insaniebam, ut facile me
30 XXXI | praeminebant. Neque tamen usque adeo rarum est, quam tu putas:
31 XXXIII| tamen persuadebat esse vera. Adeo favebat negotio, quod agebatur.
32 XXXIV | animi sententia successurum, adeo divam virginem votis suis
33 XXXV | tum etiam accelerandum. Adeo quendam ex illis, quem dixisses
34 XLIV | possit fatui vocabulum, cum adeo non abhorreant a re. ~Bo.
35 XLIV | sibi cum magnatibus, atque adeo Regibus, esse commune, eoque
36 XLV | latrociniis, pestilentiis, adeo ut plane iam calvae emissis
37 XLV | Exurendis ereticorum umbris; adeo ut nuper coacti simus e
38 XLVIII| atque iterum incipio, atque adeo toties facio, neque tu assequeris
39 LIII | matronam et meretricem. Adeo sublatus est pudor, ut quidvis
40 LVII | gignit alitque terra! Usque adeo nihil pudere viros Seraphicos?
41 LVII | esse ullum asinum usque adeo asinum, quin hic dignior
42 LVII | omnium Apostolorum, atque adeo indignus Apostoli titulo ~~~
43 LXII | arboris, quae fert aloën: adeo solidus erat, ut lapis videri
44 LXII | ut lapis videri posset: adeo manibus libranti leve, ut
|