Caput
1 II | est: aliquando remittit sese, mox recrudescit; nonnunquam
2 II | intermittitur deinde recipit sese. ~Cl. Non sat erat malorum,
3 VII | gestum sit praelium, et utro sese inclinarit victoria. ~Th.
4 X | ibi potissimum valent, qui sese cursu pedum et natatu exercuerunt. ~
5 XI | maritos, deplorantes, quod sese temere praecipitarint in
6 XVII | hiatu coelum superne diduxit sese; maiestatem quandam inenarrabilem
7 XVII | dementi similis; non credebat, sese esse in cellula sua; requirebat
8 XVIII | nonne quodam modo exsecant sese?~Ma. Videtur. ~Pa. Iam
9 XIX | annum decimum septimum, sese obtemperaturos voluntati
10 XIX | praecipitent, unde post sese non possint explicare, praesertim
11 XXI | et ingenium accommodando sese, concordiae studeatis. ~
12 XXI | et in terram abiiciebat sese, obcipitium illidens solo,
13 XXI | perpetuo lacrymantem, ac sese discruciantem, nec ullis
14 XXI | civilius; dissimulans interim sese uxorem esse, ac sororem
15 XXIV | delapsus per funes devolvit sese usque ad nauclerum. ~An.
16 XXIV | impositis, invitabant ad sese; ac iactatis in coelum brachiis
17 XXIV | demittunt in mare. In hanc omnes sese conantur coniicere, nautis
18 XXIV | periere. Porro triginta sese in eam coniecerant. ~An.
19 XXIV | obnitebatur fluctui, occultans sese sub undis, quemadmodum solent
20 XXIV | praelongis hastilibus fulciebant sese adversus impetum undarum:
21 XXV | designant cubicula, ubi sese exuant, extergant, calfaciant,
22 XXXIII| collega suo procul ostendit sese ex equis atris horrendo
23 XXXIII| inter vepretum ostendit sese anima, subinde ostentans
24 XXXIII| proderet fucum, subducebat sese anima, negans sibi fas esse
25 XXXIII| daemoni; pollicita tamen est, sese postridie redituram, hora
26 XXXIII| Polus sentiens, recepit sese, ne quid audiret, quod audire
27 XXXIV | rei, quod sic Lalus apud sese ridet, ac pene in cachinnos
28 XXXIV | magno cum foenore sarturum sese. Mutatis vitreis, tertia
29 XXXIV | fenestram angustam deiecit sese, non absque periculo, nec
30 XXXV | praestaret. Ille pollicetur, sese sic mecum acturum, ut ageret
31 LVII | Seraphicos? Existimant, opinor, sese apud fungos non apud homines
32 LVII | ad virginem. Nam ad senem sese flexerat: eo absoluto reflexit
33 LVII | modestia gloriatur ac iactitat sese, ita bis arrogans est, qui
34 LVII | fit mentio misericordiae sese per omneis orbis nationes
35 LVII | rationibus maxime traducunt sese, et in bonorum omnium coniiciunt
36 LXII | cognatio, quae facit ut quaedam sese amplectantur, aut refugiant,
37 LXII | circa medium citius colligit sese in rotundum, quam transeat
38 LXII | caussa volucres facilius sese librant in aëre crassiore,
39 LXII | non video. ~Cu. At qui sese parant ad cursum, saltumve,
40 LXII | verum etiam contento spiritu sese reddunt levisculos; et ad
|