Caput

 1  II   |       igitur illic plurimum sapere homines, si sapit Beta et Quercus. ~
 2   V   |           vocabimus nostri ordinis homines, ibi certabimus mentiendo,
 3 VII   |            conducimur ad mactandos homines? ~Ha.   Non eras sollicitus,
 4 XVIII | quemadmodum illi deo pro ludo est, homines interficere, ita et tibi:
 5 XVIII |      tandem veneficii genere perdo homines? ~Pa.    Fascino. ~Ma.  
 6 XVIII | complexibus. ~Ma.  Facilius ferunt homines, quod iuxta communes naturae
 7 XXI   |            sed tamen, ut fit inter homines, nonnunquam nubeculae quaedam
 8 XXI   |             Quantum laboris sumunt homines, ut equum sibi commodum
 9 XXII  |      piscem. ~Ca.   Si verterentur homines in omnia quibus vescuntur,
10 XXII  |          negotii servare. Ut sumus homines quacunque veste tecti, minutissimarum
11 XXII  |            conductus ad iugulandos homines, idque tui quoque capitis
12 XXV   |    disciplinam tractantur, ad quem homines. ~Gu.   Sed est eadem ubique
13 XXVI  |          fit igitur, ut non pudeat homines id facere coram oculis Dei
14 XXIX  |           anni, quantumvis cessent homines. ~Pa.   Dic bona fide, Glycion,
15 XXIX  |        Magna pars simultatum inter homines nascitur ex linguae intemperantia.
16 XXIX  |            qui sic vivunt, his nec homines magnopere nocere possunt. ~
17 XXIX  |            apud Carthusios. ~Eu.   Homines plane mundo mortuos. ~Pa.  
18 XXIX  |          esse quosdam Brigidenses, homines plane coelestes; ad hos
19 XXXIII|           quos tu diceres cordatos homines. Coelum erat mire serenum,
20 XXXIII|            praeter regulam. ~An.   Homines sunt et lapsus erat humanus. ~
21 XLII  |                Attamen miserum est homines vivere solos. ~Ec.   “Olwj ~~~
22 XLII  |       holosericati, vulgo videntur homines magnifici. ~Ec.   Fici. ~
23 XLII  |            aureos, intus ficulneos homines dicis, si quis inspiciat
24 XLII  |          placent, opinor, leguleii homines semper famelici. ~Ec.  
25 XLIII |     eiusdem linguae neque nationis homines. ~Ap.   Nae tu mihi vere
26 XLIV  |      potest ut mortales sint isti, homines esse non credo. ~Be.   Et
27 XLIV  |          esse non credo. ~Be.   Et homines sunt, o bone, nisi putas,
28 XLIV  |            citius crediderim, quam homines esse, qui pluris nomen faciunt,
29 XLIV  |          An hos omnes negabis esse homines? ~Bo.   Vereor, ne nos ipsi
30 XLIV  |           Deus novit: proinde apud homines obaerati vocantur, non fures. ~
31 XLIV  |           quo nomine dicantur apud homines, modo sint fures apud Deum?
32 LIII  |      populum nihil convenire: quot homines, tot sententiae; et in his
33 LVII  |          sese apud fungos non apud homines loqui. ~Le.   Quid secum
34 LVII  |            temporis fere dormitant homines. ~Hi.   Utinam illi locutuleio
35 LVII  |         ubi de se praedicant talia homines pii, modestia virtus est,
36 LVII  |          qui parvo aestimatur apud homines, aut qui sibi videtur contemptibilis.
37 LXII  |            Cu.  Atqui ego putabam, homines sic per orbem terrae discurrere,
38 LXII  |              Cur natant cygni, cum homines eandem aquam ingressi pessum