Caput

 1 III   |       igitur superest, nisi ut e multis deligas, qui tibi maxime
 2   V   |        sanctior redis?~Co.   Imo multis partibus deterior.~Ar.  
 3 VII   |         Est aliquid insanire cum multis. ~Th.   Concionator e suggesto
 4  XI   |     habere, frequenter audivi ex multis, et ipse partim expertus
 5 XVIII |      forma perquam eleganti: qui multis? digna principe marito.
 6 XVIII |  Iacienda est alea; quanquam ego multis auguriis colligo rem melius
 7 XIX   |        nihil queror. ~Eu.   Quid multis? Ego mihi ex omnibus puellis,
 8 XIX   |  nitebant horti cultissimi. Quid multis? nihil non arridebat, quocunque
 9 XIX   |            Ca.   Urges tu quidem multis ac magnis argumentis; tamen
10  XX   |           Maxime, nam aiebant id multis accidere, qui se consecrant
11  XX   |       luce deducor ad collegium, multis ad spectaculum concurrentibus. ~
12 XXIII |          Accipe igitur specimen. Multis multorum negotiis memet
13 XXIII |       videtur lucrum exiguum, ex multis tamen (multis enim memet,
14 XXIII |        exiguum, ex multis tamen (multis enim memet, ut dixi, misceo)
15 XXIV  |         portum salutis, aliisque multis titulis illi blandientes,
16 XXIV  |       Virgine, quae regnat in in multis locis; et putant votum irritum,
17 XXV   |         ac lotas reddebant. Quid multis? Nihil illic vidimus praeter
18 XXV   |       alius eructat allium. Quid multis? Ibi linguarum ac personarum
19 XXV   | coeperunt incalescere potu. Quid multis? Surda omnia. Admiscent
20 XXVI  |       Augiae stabulum effudi: is multis prudenter hortatus ad puritatem
21 XXIX  |    tantillum pecuniae. Hoc damni multis commoditatibus pensabitur:
22 XXIX  |     nihilo melius habitura? Quid multis? patior, ut hoc mox impetret
23 XXIX  |   Lutetiae relicturum. ~Po.   Ex multis, quas illic adamaram, unam
24 XXIX  |  caeterisque malis artibus. Quid multis? Cum pater non faceret obiurgandi
25 XXXIII|       tam esset perspicuum. Quid multis? Intra triduum rumor hic
26 XXXIII|          in circulum: cumque diu multis obtestationibus provocasset
27 XXXIII|  monuissem te. Persuasum est hoc multis, quae semel sacerdoti confessus
28 XXXIII|      thesaurus attingeretur. Iam multis nasutioribus subolebat fucus.
29 XXXIII|       diceres, non hominem. Quid multis? minimum aberat a vera dementia,
30 XXXIV |         ob legem manifestam. Cum multis in medium adductis, nihil
31 XXXV  |           eum equum frequenter a multis expetitum esse; se eum maluisse
32 XXXV  |        cum Cretensi. ~Ph.   Quid multis? Non dimittit me, nisi pronunciata
33 XLII  |           Ec.   ”Iswj ~~~Iu.    Et multis hominum peccatum confertur
34 XLIV  |       malunt rem, quam nomen, in multis contra. ~Bo.   Hoc quid
35   L   |             Profecto sic est: in multis nequitia supplet aetatem. ~
36 LXII  |   gravius? ~Cu.  Scio, et quidem multis partibus. ~Al.   Proinde