Caput
1 II | sis animo. Multum iuvat animus in re mala bonus. Fulciendus
2 II | mala bonus. Fulciendus est animus spe fortunae secundioris.
3 II | Ge. Ergo spe alendus est animus. ~Li. Sed hac non saginatur
4 V | vicini. Ubi vitio incaluerat animus, erat, qui praedicabat,
5 IX | aut praeceps. Nec vagetur animus interim, sed sis attentus,
6 X | PAEDAGOGUS.~Ni. Iamdudum et animus, et coelum, et dies invitat
7 XI | num qua labe peccati sit animus contaminatus.~Er. Id
8 XVII | quid laeti mihi praesagit animus. ~Br. Non est tibi laeva
9 XVIII | Pa. Nimirum quoniam animus est in coelis, ubi habet
10 XVIII | permutationem, sic ut illius animus vicissim demigret in pectus
11 XVIII | pectus meum, quemadmodum meus animus totus demigravit in corpus
12 XVIII | connubium, modo ne tuus animus mali ominis cantionem nobis
13 XVIII | Dic mihi, quaeso, an non animus tuus est alligatus corpori? ~
14 XIX | meus germanus: et tamen animus non fert ut eloquar. ~Eu.
15 XIX | modo tum idem perstaret animus. Venit is annus, manet idem
16 XIX | Venit is annus, manet idem animus, parentes tamen contra promissum
17 XIX | consuevi. Ex eo tempore coepit animus ardere eius vitae desiderio. ~
18 XIX | Catharina. ~Ca. Attamen animus eo fertur: atque hinc colligo
19 XX | blandimentis labefactatus est matri animus. Pater nullo pacto quibat
20 XXI | fractus ac victus hominis animus; data dextra pollicitus
21 XXI | omnis iniuria mariti, et animus illius officiis, comitate,
22 XXIX | ego video? Nisi ne fallit animus, aut parum prospiciunt oculi,
23 XXIX | Quid deinde? ~Pa. Ardebat animus ardore sanctimoniae, nec
24 XXIX | Iam mihi vacillare coepit animus, utrum ad negotiationem
25 XXXIII| totus erat in thesauro Fauni animus; illum toto pectore devorat. ~
26 XXXIV | pridem pruriebat Balbino animus. Tandem non temperans sibi,
27 XLIII | parum lautus est apparatus, animus certe lautissimus est. Interdum
28 XLIV | vestes et aedes exornant, cum animus neglectus ac squallidus
29 XLIV | certe suus cuique notus est animus. Ad haec qui, cum debeat
30 XLV | imperitia, gloriae sitis, ira, animus, ad id quo vocatur, natura
31 XLVIII| a me tibi cave. Nam est animus imponere tibi, nisi caves. ~
32 L | Si illi res est, mihi est animus. Nihil moror illius benevolentiam. ~
|