Caput

 1   I   |      profectio tibi succedat ex animi tui sententia. Utinam tibi
 2  VI   |      Credo; sed utinam omnia ex animi sententia. ~Co.   Isthuc
 3  XI   |   penitus expurgatum e medullis animi, et succedere tranquillitatem
 4 XVII  |   visebam meum Franciscanum, ut animi mei molestiam oratione sua
 5 XIX   |     oculis Christi, qui spectat animi puritatem. ~Ca.   Nova praedicas. ~
 6  XX   |          Tibi quid interim erat animi? num vacillabas? ~Ca.  
 7 XXI   |       moribus, et in ornamentis animi. Meretrices coluntur oculis
 8 XXI   |  stomacho, invitabat uxorem, ut animi relaxandi gratia una proficiscerentur
 9 XXI   |         singultiens, decoquebat animi aegritudinem. Aliquanto
10 XXII  |       minimumque tribuo; sed in animi puritate et in Christo colloco
11 XXIV  |          fatue; an credis me ex animi sententia loqui? Si semel
12 XXV   |  assueverunt: et constantis est animi, non discedere ab instituto. ~
13 XXV   |        differens: rogat, ecquid animi nobis sit. Mox adfertur
14 XXVI  |       ut excussa paulisper ista animi temulentia, rem ipsam mecum
15 XXVI  | prudenter hortatus ad puritatem animi et corporis, ad sacram lectionem,
16 XXIX  |        res mihi plane cessit ex animi sententia. ~Po.   Quot annos
17 XXIX  |         Certe nullus est tantus animi dolor, quem patiar mecum
18 XXXI  |        esse felicem, nisi bonis animi; opes, honores, genus neque
19 XXXIII|  negotio maceres; respexit deus animi tui piam voluntatem, et
20 XXXIV |   summam esse spem, negotium ex animi sententia successurum, adeo
21 XLIV  |  malimus, quam nomen; in verbis animi bonis nomen pluris faciamus,
22 XLV   |        pacem; et sunt mortalium animi mutabiles. Nam audio, apud
23   L   |      formae gratia. ~Le.   Quid animi censes nobis illic fuisse? ~
24 LVII  |       cui nihil erat mentis aut animi? ~Hi.   Sed mihi ac doctis
25 LVII  |         non minus refert asinum animi stupore, quam colore vestis. ~
26 LVII  |         inquit, parvitatem, non animi virtutem, fitque sensus:
27 LVII  | loquentes non declarat virtutem animi, quae pugnat cum arrogantia,
28 LVII  |         aut conditionem, non ad animi virtutem; interdum sic referatur
29 LVII  |        vult, humilis abiectique animi esse, ab illo sublimi Christo
30 LVII  | Øperšcontaj ˜autîn, id est, Per animi modestiam unusquisque alium
31 LVII  |     tape…nwsin sonare modestiam animi, quin eadem opera sic interpretantur
32 LVII  |       in cantico interpretentur animi modestiam?  Hi.   Nihil