Caput
1 III | tamen hoc coelum me dies aliquot a publico cohibuisset. ~
2 V | integra adhuc aetate, liberos aliquot, et familiam, quae pendebat
3 V | malo. ~Ar. Compotabamus aliquot vicini. Ubi vitio incaluerat
4 XI | Ga. Christo ac divis aliquot. ~Er. Religiosior tu
5 XI | cogitationem, lego psalmos aliquot, aut aliud quippiam pium,
6 XIV | mihi integrum non erit. Aliquot ipse convivas eo die operior.
7 XIV | convivas eo die operior. Aliquot amiculi constituere, ea
8 XVII | genius malus? ~Br. Imo aliquot, ut Franciscanus ille arbitrabatur.
9 XVII | a tergo sequebantur aves aliquot pennis, cetera nigris, nisi
10 XVIII | istiusmodi. Sed mihi iam annis aliquot perspecta est probitas tuorum
11 XX | semper aderant mulieres aliquot eius collegii, quas illi
12 XXI | confirmatus. Post annos aliquot puella crebro sibi gratulata
13 XXI | commodum et apparatum, vasa aliquot argentea; addidit pecuniam,
14 XXI | esse simulans. Post dies aliquot redit eo furtim maritus;
15 XXI | homine. Fac periculum menses aliquot; me accusa, nisi senseris
16 XXIV | horae partem. Iam enim locis aliquot convulsa hauriebat mare.
17 XXIV | siccum. Hac ope servati sunt aliquot. ~An. Quot? ~Ad. Septem:
18 XXV | Illic nusquam non aderant aliquot puellae, ridentes lascivientes
19 XXV | escarium, in quo creta pinxit aliquot circulos ac semicirculos:
20 XXIX | sollicitudo fortassis adimat mihi aliquot vitae dies, certe nihil
21 XXIX | demigravi: ea mihi genuit aliquot pullos. ~Pa. Unde res
22 XXIX | Imo nulla non reliquit aliquot catulos domi meae. ~Eu.
23 XXXIII| aliquando finiam fabulam, diebus aliquot hunc in modum colloquium
24 XXXIII| est Treveris. Deinde per aliquot monasteria magna vis psalteriorum,
25 XXXIV | sarciunt. Cum menses iam aliquot ferbuisset officina, et
26 XXXIV | Paraliis colitur, mitteret aliquot aureos dono, artem enim
27 XXXV | in stabulo suo alat dies aliquot, donec repetiero. Percunctatur
28 XXXV | modo, inquit, mandabas, ut aliquot dies alerem equum tuum.
29 XLIII | ego generatim attingam aliquot. Senes gaudent ea memorare,
30 LVII | malle e summis monarchis aliquot offendere, quam unum quemlibet
|