Caput
1 II | liberari morbo? ~Li. Nonnunquam mori felicius est. Ab illo
2 II | remittit sese, mox recrudescit; nonnunquam intermittitur deinde recipit
3 III | sed tamen intermittenda nonnunquam. Non abiicienda sunt, sed
4 VI | libet. ~Pa. Sed adde, nonnunquam quum non libet. Amo voluptatem
5 VIII | loquitur. Ieiunant, opinor, nonnunquam totum triduum. ~Sy. Minime. ~
6 IX | subinde praefatus honorem, nonnunquam et addito cognomento, honoris
7 IX | desiderio matris? ~Pu. Nonnunquam sane. ~Pae. Cupis eam revisere? ~
8 XI | deligo. Et probus sodalis nonnunquam sodalem reddit meliorem.
9 XIII | fidem horologiis: mentiuntur nonnunquam. Sy. At mihi fide, qui
10 XVIII| rapi virginitas, etiamsi nonnunquam vehementius amemus. ~Pa.
11 XXI | destertit noctem totam, nonnunquam et lectum convomens, ut
12 XXI | ille interea? ~Xa. Quid? nonnunquam dormit, somnium hominis;
13 XXI | tamen, ut fit inter homines, nonnunquam nubeculae quaedam oboriebantur,
14 XXI | facetiis erit condienda. Nonnunquam praefatione ab illo stipulari
15 XXI | illa sine fine flebat, nonnunquam et in terram abiiciebat
16 XXIII| vera dicere. ~Ph. Ita nonnunquam conducit habere manus furaces.
17 XXIII| Bella vero ars. ~Ph. Nonnunquam eodem nomine bis accipio
18 XXV | coenabis tamen ante nonam, nonnunquam et decimam. ~Gu. Quam
19 XXV | dum coquuntur pultes. Ita nonnunquam sedetur ferme horae spatio. ~
20 XXV | gentis ingenium. ~Be. Cum nonnunquam sint, qui duplo plus absumant
21 XXV | redderet, et faciunt hoc nonnunquam. ~Gu. Nemo reclamat iniquae
22 XXIX | mihi vivere; et est unde nonnunquam et amicis dem operam. Hoc
23 XXIX | duobus millibus passuum: ibi nonnunquam ex urbano fio rusticus,
24 XXIX | quam qui in eadem fabula nonnunquam aliam atque aliam sumunt
25 XXIX | et corpus meum moderarer, nonnunquam et amicis consulerem. Nam
26 XXIX | consulerem. Nam et concionor nonnunquam pro mea sapientia. Sic hactenus
27 XLV | millia umbrarum pendere nonnunquam, nec tu pondus ullum sentiebas. ~
28 XLV | Al. Sed iidem decoquunt nonnunquam. Tuum lucrum minus, sed
|