Caput
1 I | amicis attulisti, illis multo cum foenore referes. Quorum
2 IV | gratias agis, quasi non multo maiora tibi debeam. Sibi
3 XI | mirum, si parcus sum rei, ut multo pretiosissimae, ita irrecuperabilis. ~
4 XI | isthoc nomine mihi futurus es multo charior. Scis enim, similitudine
5 XIV | grammatice quidem dicitur; at multo elegantius: ~
6 XVIII | dolore contabuit. Nec ita multo post illa deperire coepit
7 XVIII | voluptates, ac saepenumero multo eum foenore reponunt parentibus
8 XIX | pilum quidem, prudentiae non multo plus; Iodocus adeo stupidus
9 XXI | cultae sint aliae, quae multo pauperioribus nupsere maritis. ~
10 XXI | ipsam expende. Nonne hoc multo satius erat, quam si saevitia
11 XXI | vinces tandem, aut certe multo commodiore uteris, quam
12 XXI | quum domi habeam uxorem multo lepidiorem, meique amantiorem,
13 XXII | publica. ~Ca. Vereor ne multo peius oleat apud Deum et
14 XXV | ac perparce praebent, nec multo minoris vendunt, quam ipsam
15 XXV | communis. Ab his, opinor, non multo minus esse periculi, quam
16 XXIX | venia datur ubique protopiro multo magis Pampiro debebatur. ~
17 XXIX | audieram, esse quosdam his multo sanctiores, quos Bernardus
18 XXIX | mentem ut rogares, ac non multo ante percontatum fuisse.
19 XXXIII| de spectris; sed posthac multo minus tribuam: suspicor
20 XXXIV | solent aleatores, quasi non multo satius sit hoc perdere,
21 XXXIV | suis visam annuere. Ubi multo iam tempore sudatum esset,
22 XXXIV | alias referam his etiam multo stultiora. ~Ph. Cum vacabit,
23 XLIII | Ap. Accipe rem mihi multo usu compertam. ~Sp. Exspecto. ~
24 XLV | adferre multum ponderis. ~Ch. Multo minus quam caeteri; quanquam
25 LIII | erit immensa turba, nec multo decrescet numero. ~Co.
26 LVII | et christi adversarius. Multo minus convenit vos esse
27 LXII | cavernis sunt, praeterea multo igni decocti: submittuntur
|