Caput

 1   I   |   Iubeo te bene valere. Iam me tempus alio vocat, tu valebis.
 2   V   |        vel delectari, aut alea tempus et rem perdere. ~Ar.   Cogor
 3   X   |   aestati. ~Hi.    Nullum anni tempus nobis parum accommodum est
 4  XI   |    primam debeo pietatem, quum tempus est, confero me ad ludum
 5  XI   |     potissimum transmittis hoc tempus? ~Ga.   Ago gratias Iesu
 6  XI   |         aut si nemo contingit, tempus hoc transigo sacra lectione:
 7  XI   | criminis argumentum. Atque ubi tempus invitat, ut adeam sacrosanctam
 8 XIV   |       nova. Vide, quam repente tempus res mutet humanas. Videbar
 9 XXI   |  tristis, nec esset appellandi tempus, nequaquam ridebam ac nugabar,
10 XXI   |         donec, ea refrigerata, tempus se daret vel purgandi, vel
11 XXI   |     moribus nostris. Est tamen tempus, quum in re seria fas est
12 XXI   |      atque alterum diem captat tempus ac locum, ut solus esset
13 XXI   |         Antequam illi nuberes, tempus erat expendendi, quid haberet
14 XXI   | maritum deligere: nunc medendi tempus est, non accusandi. ~Xa.  
15 XXI   |      Eu.   Ita necesse est, si tempus a nuptiarum die supputas. ~
16 XXII  |  necesse heic te sepeliri ante tempus, quum esset unde commode
17 XXII  |   Verum de his a prandio; nunc tempus monet, ut accumbamus. ~
18 XXIII |       nusquam non sum. Interim tempus inducit oblivionem, confunduntur
19 XXIV  |        Salutat: Amici, inquit, tempus hortatur, ut unusquisque
20 XXVI  |        concionem tuam in aliud tempus; nunc vivamus, mi Sophroni. ~
21 XXIX  |      me ratio, quod paulo post tempus esset impetraturum. Certe
22 XXIX  |     studio medicinae, reliquum tempus theologiae. ~Po.   Cur id? ~
23 XXXIII|    esse diutius colloqui, quod tempus urgeret, quo cogeretur abire,
24 LIII  |           Nondum interloquendi tempus est; sinite me perorare;