Caput

 1 XXXIII|         commodum divertit ad Polum Faunus, quidam sacerdos, ex eorum
 2 XXXIII|            venatum, aut aucupatum. Faunus obambulans, cum iam tenebrae
 3 XXXIII|          dices, si totam audieris. Faunus domum se recepit, narrare
 4 XXXIII| compendiaria iam anteverterat. Ibi Faunus narrat Polo, quod erat actum,
 5 XXXIII|     Dixisses rem serio agi. Tandem Faunus, vehementer obtestante Polo,
 6 XXXIII|     praeparatis, sub horam decimam Faunus cum parocho circulum ingreditur.
 7 XXXIII|       vepreto gemit miserabiliter. Faunus auspicatur exorcismum. Interim
 8 XXXIII|       rogat, quid esset actum. Ibi Faunus narrat, sibi conspectos
 9 XXXIII|             depraedicat apud Polum Faunus, quanto fuisset in periculo,
10 XXXIII|         circulum irrumpere. ~Th.   Faunus ille non multum abest a
11 XXXIII|            Audiuntur miri gemitus. Faunus expedit exorcismos omnes.
12 XXXIII|         misere suspirans. Hanc cum Faunus obtestaretur, ut eloqueretur
13 XXXIII|       nomine vocaretur, respondit: Faunus. Faunus, inquit, idem mihi
14 XXXIII|      vocaretur, respondit: Faunus. Faunus, inquit, idem mihi nomen
15 XXXIII|          illi magis esse cordi, ut Faunus Faunum liberaret. Cum Faunus
16 XXXIII|       Faunus Faunum liberaret. Cum Faunus multa percunctaretur, ne
17 XXXIII|        Obsecro quidnam? ~An.   Cum Faunus evocasset animam, Polus,
18 XXXIII|          irrupturus, cumque contra Faunus pugnaret exorcismis, multamque
19 XXXIII|          deinde factum. ~An.   Iam Faunus ferocior redit ad oram circuli,
20 XXXIII|         partam, restitueretur. Ibi Faunus, Quid, inquit, si per bonos
21 XXXIII|           fabulae actus. In quarto Faunus coepit ubique serio praedicare
22 XXXIII|     Epistolae sententia haec erat: Faunus dudum captivus, nunc liber,
23 XXXIII|          facturus erat rem divinam Faunus. Ea peracta subornatus est,