Caput
1 V | Non apud me, qui, ut scis, eodem tenear malo. ~Ar.
2 VII | Ha. An ne hoc quidem scis, unde tibi venerit claudicatio?
3 VII | Ha. At ego scio. ~Th. Scis? an tibi narravit aliquis? ~
4 VII | qui absolvit. ~Ha. Qui scis, an absolvat? ~Th. Scio. ~
5 XI | futurus es multo charior. Scis enim, similitudine morum
6 XIX | auxiliaturo. ~Eu. Qui scis? Si non re ipsa, fortassis
7 XXI | Xa. Novi. ~Eu. Is, ut scis, florenti aetate duxit uxorem
8 XXIX | seniculi boni sunt. ~Hu. Qui scis? ~He. Quia per eos ter
9 XXXIII| natu maximam: iuvenis, ut scis, ingenio mire festivo. ~
10 XXXIII| auri, subrubentibus, ut scis, luto Epistolae sententia
11 XXXIV | quanto potero compendio. Scis, vir omnium doctissime,
12 XXXIV | rogasset, quasnam vias diceret, Scis, inquit, optime (quid enim
13 XXXIV | Virgini matri, quae, ut scis, Paraliis colitur, mitteret
14 XXXIV | etiam serio Balbinus. Nam scis, apud nos capitale esse,
15 XXXIV | durum est telum necessitas. Scis, inquit, hoc hominum genus
16 XXXIV | sine vulnere, ac fugit. Scis, tales fabulas illico spargi.
17 XXXV | Audiam equidem lubens. ~Ph. Scis quanta sit impostura apud
18 XLIV | est profecto. ~Be. Age, scis quam sint apud omnes invisa
19 XLV | apud nos non alia est, ut scis, annona. ~Al. Imo ex perdicibus,
20 XLV | ut onerent cymbam. Tum scis, et cymbam umbratilem esse. ~
21 LXII | vehementer dissentio. ~Al. An scis aliquid auro gravius? ~Cu.
22 LXII | me vicissim doce, quando scis quod me nescire confiteor. ~
|