Caput
1 II | prospera valetudine sum usus. Hactenus bona valetudine fui, fausta,
2 II | prospera valetudine sum usus. Hactenus bona valetudine fui, fausta,
3 III | licuit mihi per mea negotia. Hactenus non sinebant negotia, ut
4 III | sed vetuit necessitas. Hactenus non vacavit. Hactenus non
5 III | necessitas. Hactenus non vacavit. Hactenus non contigit otium. Hactenus
6 III | Hactenus non contigit otium. Hactenus non fuit vacuum. Non licuit
7 VI | optare licet omnibus; sed hactenus obtigit nemini. ~Pa. Hoc
8 X | pro viribus. Et si quid hactenus cessatum est, post diligentia
9 XI | pugnet cum sacris literis, hactenus servo, ne cuiquam sim offendiculo. ~
10 XIX | fortasse elogium, quod nos hactenus iudicavimus esse Virgini
11 XX | nemo mortalium ex me scit hactenus, nec tu scies. ~Eu. Quid
12 XXI | ad genua, et ait: Marite, hactenus non novi neque te, neque
13 XXIV | mentem. ~Ad. Imo quod hactenus commemoravi, lusus merus
14 XXVI | olim talis eram, qualem te hactenus fuisse praedicas. Sic ego
15 XXIX | aut mitigo. His rationibus hactenus vitavi invidiam, ac benevolentiam
16 XXIX | nonnunquam pro mea sapientia. Sic hactenus satis tranquillus vixi,
17 XXXIII| praesertim ab Abbate suo, ne qui hactenus habitus esset vir prudens,
18 XXXIV | mihi videor infelix, qui hactenus sudarim in ea via, quae
19 XXXV | equum illum alium esse, quam hactenus suspicatus esset. Itaque
20 XLVIII| praestigiarum genus? ~Li. Hactenus sum tibi locutus carmine,
21 LIII | plectetur triduano. ~Co. Hactenus de ratione tractandi. Nunc
22 LVII | gerat submissius. ~Le. Hactenus quidem inter nos convenit.
|