Caput
1 III | coniicio, nihil magnifice de me fuisse praedicatum. Dr. Imo
2 V | alitur. ~Co. Oportuit fuisse seriae rei quippiam, quod
3 X | olim ille oblitus est, se fuisse puerum. Ad verbera facillimus
4 XIV | somniasse reris? Nam theologum fuisse, proditum est. ~Ch. Audire
5 XVII | ordo. ~Po. Coniicio id fuisse insigne trium linguarum,
6 XVIII| Imo aiunt, illi non fuisse nisi unam auriculam. ~Ma.
7 XX | plurimum, nunc sentio nullum fuisse, qui mihi prudentius as
8 XX | instigabat. ~Ca. Prorsus opinor fuisse cacodaemonem. ~Eu. Dic
9 XXI | senseris consilium hoc tibi fuisse bono. Sunt etiam quaedam
10 XXII | habes! Videtur tibi exsectum fuisse cornu. ~Mi. Imo si rem
11 XXIV | crassum ingenium! suspicor fuisse Batavum. ~Ad. Non, sed
12 XXVI | huc commeabat. Audio, te fuisse Romae. ~So. Fui. ~Lu.
13 XXVI | eram, qualem te hactenus fuisse praedicas. Sic ego resipui.~
14 XXIX | Po. Miror, tibi tantum fuisse mentis, cum Lutetiae nihil
15 XXIX | quid est incommodi; qualis fuisse videtur Crates ille, cuius
16 XXIX | non multo ante percontatum fuisse. Sed nosti proverbium TÕ
17 XXXIV| quibus usus fuerat, non fuisse temperata sicut oportuit.
18 XXXIV| nunquam sibi sic impositum fuisse, nunc errore deprehenso
19 L | An. Quid ais? tantam fuisse hominum frequentiam? Le.
20 L | animi censes nobis illic fuisse? ~An. Sane rarum nunc
21 LVII | sanctissima Virgine virtutem hanc fuisse summam et incomparabilem (
22 LVII | Vociferabatur, doctorem illum asinum fuisse principem, auctorem et antesignanum
|