Caput
1 II | Abunde pensatum puta, si boni consulueris. ~Ge. Imo nihil
2 III | quam ut obtundam. ~Ae. Imo boni amici nulla est apud me
3 IV | accepisse, quod nostrum officium boni consulis. Pro tantillo officio
4 VI | Imo nusquam magis latent boni viri; adeo, ut saepe clarissima
5 XI | quidem auctor est omnis boni: sed an ipse instituerit
6 XIV | humanitatem, qui meam audaciam boni consulueris. Verebar, ne
7 XVIII | sic? ~Pa. Quoniam fere boni nascuntur ex bonis, quod
8 XVIII | Dabimus igitur operam, ut ipsi boni simus. Deinde curabimus
9 XIX | Ca. Mihi videntur viri boni. ~Eu. Melius istos novi,
10 XXII | dicasque, ubi cessarint omnes boni medici, quum relicta domi
11 XXV | esse, et, quod apponeretur, boni consulere. Huic succedebat
12 XXV | optimus. ~Gu. Et hoc est boni Poëtae. ~Be. Porro piaculum
13 XXIX | decerpens si quid inest boni. Sic enim fit vita dulcior.
14 XXIX | fit, ut si quid obtingat boni, non efferar, aut insolescam:
15 XXIX | He. Sed hi seniculi boni sunt. ~Hu. Qui scis? ~
16 XXIX | Hu. Ha ha hae. Sic tibi boni sunt. ~
17 XXXIII| sodali quidquid istuc est boni? ~An. Imo iamdudum optabam
18 XXXV | pecunia. Ille rogat, ut boni consulam; se aliis in rebus
19 XLII | praeterea adferunt artes boni aut mali? ~Ec. Ali. ~Iu.
20 XLIII | Ante omnia vultus accessere boni ~~~Sp. Quorsum istud? ~Ap.
21 XLIII | aut ad summum ter dixisse, Boni consulite. Si parum lautus
22 XLV | animalibus lubens aliquid boni fecero. ~Al. Appara lautum
|