Caput
1 III | spectatorem formarum! Tuis oculis adlubuit illa, nigro capillitio,
2 VIII | Credo; tibi. Nam tuis oculis adhuc multa nox est. Tibi
3 VIII | Haec sordida submoveto ab oculis; fortassis invisent me quidam
4 XI | inde ipse aut pronuncio aut oculis lego. ~Er. Intelligo.
5 XVII | amoenissimum. Adeo blandiebatur oculis graminum et frondium plus
6 XVIII | fascinum istud esse in tuis oculis, non in meis. ~Pa. Non
7 XVIII | cutem nudaverat alopecia; oculis refugis, naribus simis ac
8 XIX | neque quemquam commendant oculis Christi, qui spectat animi
9 XXI | animi. Meretrices coluntur oculis multorum. Nos satis cultae
10 XXI | malorum. Oportebat enim non oculis solum, verum etiam auribus
11 XXI | auribus cepit maritum? ~Eu. Oculis capit, quae nihil aliud
12 XXV | intenti sunt omnes defixis oculis, contemplantes, quasi novum
13 XXV | poculis. ~Be. Is circumactis oculis tacitus dinumerat, quot
14 XXVI | homines id facere coram oculis Dei ac testibus sanctis
15 XXIX | tibi vis cum tuis vitreis oculis, fascinator? Congredere
16 XXXIII| Polus, intentis in coelum oculis, signavit totam faciem ac
17 XXXIII| ille defixis in coelum oculis, ac digito commonstrans
18 XXXIII| cacodaemones, in nigris equis oculis igneis, ac naribus spirantes
19 XLV | Nam ipse plura vidi hic oculis, assiduus comes et adiutor
20 XLVIII| nec auribus sentis, nec oculis vides. Nunc saltem habe
21 LVII | suum flexit ad eam, quae in oculis suis erat infima. Nec enim
|