Caput
1 II | pridem habet te hoc mali? Diu est, quod teneris isto morbo?
2 III | Quid causae est, quod tam diu nos non inviseris? Quid
3 III | sibi vult, quod nos tam diu non conveneris? Quid obstitit,
4 III | impedimento fuit, quo minus iam diu feceris nobis tui videndi
5 X | igitur pares. ~Ni. Non diu futuri. Vicimus triginta,
6 X | habemus potiores. ~Hi. Non diu habituri. Dixin'? Rursum
7 X | aequali fortuna sumus. ~Ni. Diu nutat fortuna, velut anceps,
8 XVII | viri mortem deplorandam? Diu vixit, si quid ea res facit
9 XVII | didicerim. ~Br. Isto gaudio diu fruere, ac vale. ~Po.
10 XVIII | Neque me id fugit; sed diu deliberandum est in eo,
11 XVIII | Apud me quidem nimium diu deliberatum est. ~Ma. Vide
12 XXI | Recte coniectas. Nihil iam diu vidi elegantius. Suspicor
13 XXI | multam noctem redit domum diu exspectatus, destertit noctem
14 XXV | Germanica severitate. Ubi diu inclamaveris, tandem aliquis
15 XXVI | Hispanicam, attigit te, non diu poteris effugere. Quod si
16 XXIX | Verum perpendebam, mihi diu sudandum in choro, priusquam
17 XXXIII| rediit in circulum: cumque diu multis obtestationibus provocasset
18 XXXIV | quid esset in causa. Quum diu divinatum esset, tandem
19 XXXIV | Dum eiusmodi commentis diu lusisset hominem, neque
20 XXXV | non potes compellere. Cum diu clamassem, aut equum exhiberet,
21 LIII | verticem capillos cogere. Non diu licuit, mox quaelibet aemulatae
|