Caput
1 IX | ingenuum decent ingenui mores. Quoties alloquitur te quispiam,
2 XI | consulis. Corrumpunt enim mores bonos colloquia prava. ~
3 XI | Sed ut nunc sunt hominum mores, solus vivat oportet, qui
4 XI | cumprimis placeret, nisi me mores quorundam, et morosae inter
5 XIV | mutatus sermo, diversi mores. Nec miror, hoc Epimenidi
6 XVIII| amicitia praecipuum, tui mores mihi videntur non pessime
7 XVIII| nonnullis parentibus liberorum mores, quam mortes. ~Pa. Istius
8 XIX | Ca. Optarim equidem mores me dignos. ~Eu. Multorum
9 XIX | plures inveniuntur, quae mores aemulentur Sapphus, quam
10 XXI | ut uterque, ad alterius mores et ingenium accommodando
11 XXI | occursum. Habet suos quisque mores, et est sua cuique sententia:
12 XXI | pertraxeris maritum ad tuos mores. ~Eu. Dicam in hoc, ut
13 XXI | quo facilius illam ad suos mores fingeret: coepit eam instituere
14 XXV | cognationis. ~Be. Fortassis isti mores decent Gallos; mihi magis
15 XXV | magis arrident Germanicae mores, utpote masculi. ~Gu.
16 XXV | Gallicos, partim Germanicos mores obtinent, ut ex his duabus
17 XXIX | meminimus; sed arbitrabamur, te mores eos una cum adolescentia
18 XXIX | regiones, urbes, linguas ac mores hominum. Ad id maxime videbatur
19 XLIII| cuiusque aetatem, affectum, ac mores attemperans. ~Sp. Accedam,
20 XLIV | cuilibet? ~Bo. Licet, si mores respondeant. ~Be. Qui? ~
|