Caput
1 III | plagiarios. Sedulo arceo hoc hominum genus ab aedibus meis. ~
2 XI | desipiant? ~Ga. Magna pars hominum. ~Er. Sed redi ad sacrum. ~
3 XI | otium. Sed ut nunc sunt hominum mores, solus vivat oportet,
4 XIV | quopiam agnitus est. Alius hominum cultus, nec idem vultus,
5 XXI | nobilitatis: is, ut solet hoc hominum genus, plerumque venabatur.
6 XXII | aliquid magni ac supra vulgus hominum moliuntur, secessum quaerere
7 XXIII| mendaciis plena est omnis hominum vita. ~Ps. Non talibus
8 XXV | ficti moriones, quo genere hominum cum nullum sit magis detestandum,
9 XXV | quam alii. ~Gu. Liberum hominum genus narras. ~Be. Quod
10 XXVI | puderet facere in conspectu hominum? ~Lu. Quid hoc novae rei
11 XXIX | Eu. Difficile genus hominum. Sed visne, ut illis imponamus? ~
12 XXIX | urbes, linguas ac mores hominum. Ad id maxime videbatur
13 XXXIV| ille toties delusus ab hoc hominum genere, tamen dudum mirifice
14 XXXIV| necessitas. Scis, inquit, hoc hominum genus avidum esse pecuniae,
15 XLII | Iswj ~~~Iu. Et multis hominum peccatum confertur in nomen
16 XLV | nascituram olim magnificam hominum perniciem, si res a linguis
17 XLV | pium. Quoque magis mireris hominum fortem animum, clamitant
18 L | Quid ais? tantam fuisse hominum frequentiam? Le. Nec
19 LVII | Secundum praecepta et doctrinas hominum, quae sunt rationem quidem
20 LXII | Cu. Peccatum, quod et hominum animas, quas Maro vocat
|