Caput

 1  IV  |        mea causa diligenter. Si vere is es, quem semper esse
 2  XI  |        vix existimo, senem esse vere pium, nisi qui a teneris
 3  XI  |    mecum loquor Christo: Utinam vere sim azymus, purus ab omni
 4  XI  |         Sed illi confiteor, qui vere solus remittit peccata cui
 5 XIX  |         efficiunt, ut hoc nomen vere competat in ipsos. Olim
 6 XXIV |      paret ad extrema. ~An.   O vere Scythicam concionem!  Ad.  
 7 XXIV |       mercibus. ~An.   Hoc erat vere iacturam facere. ~Ad.  
 8 XXIV |   praecipitem. ~An.   Orationem vere nauticam. ~Ad.   Sic Italus
 9 XXV  |          aegroti. ~Gu.   Isthuc vere coenobium est. ~Be.   Alius
10 XXV  |     cuique nidus ostenditur, et vere nihil aliud quam cubiculum:
11 XXVI |    respondit: Filii, inquit, si vere poenitet, si vitam commutas,
12 XXVI |    amicus, nec tibi. Is nunc te vere amat, ac tuam sitit salutem.~
13 XXIX |         Sexaginta sex. ~Eu.   O vere Tiqwnoà gÁraj, quod aiunt ~~~
14 XXXI |         a stultis. Foemina quae vere sapit, non videtur sibi
15 XXXV | vendiderat, quoniam existimabat vere talem, qualem praedicaveram,
16 XLIII|     homines. ~Ap.   Nae tu mihi vere convicium narras, non convivium;
17 LVII |         vocari Apostolus; et si vere se dixit Maria ancillam
18 LVII |      excelso animo, ut, etiamsi vere Angelus quispiam e coelo
19 LXII |    coelum coloratum? ~Al.   Non vere, sed talis nobis videtur