Caput

 1  XI   |             sua benignitate faciat terram bonam, sine cuius beneficio
 2  XX   |           ludis. At ego malim mihi terram dehiscere, quam denuo tale
 3 XXI   |           flebat, nonnunquam et in terram abiiciebat sese, obcipitium
 4 XXIV  |            circumspectans, si quam terram videret: huic coepit adsistere
 5 XXIV  | Walsamgamicae, si vivus attigisset terram. Alii multa promittebant
 6 XXIV  |          loqui? Si semel contigero terram, non daturus sum illi candelam
 7 XXIV  |          fracta navi desilierit in terram. Is enim haud ignarus mali
 8 XXIV  |             inquit, sentio pedibus terram. Est, inquam, fortassis
 9 XXIV  |     scalptu digitorum plane sentio terram. Quum adhuc aliquamdiu natassemus,
10 XXIX  |       sanctimoniam assequar, petam terram sanctam ac redibo domum
11 XXXIII|       sacrae plenum, provolvunt in terram. ~Th.   Hoc praemii tulit
12 LIII  |          vestalibus servabatur, in terram abiecerit, quodque domi
13 LXII  |           contra levium? ~Al.   Ad terram nativo motu deferuntur omnia
14 LXII  |           celeriore motu fertur ad terram; quo levius, hoc maiore
15 LXII  |           altus proiectus redit in terram. ~Cu.  Sed recurrens nativo
16 LXII  |       quisquis perforaverit mediam terram, auferet centrum, nec habebunt
17 LXII  |            aërem proxima levitate, terram gravissimam, proxima gravitate
18 LXII  |          Itaque probabile est, eam terram esse levissimam, quae plurimum
19 LXII  |        gravissimam, quae graviorem terram habet admixtam; qualem arbitror