Caput
1 II | Illud in primis, quod, scio, tibi videbitur incredibile:
2 VII | tentorio meo quid gestum sit, scio: quid in praelio, prorsus
3 VII | laesum genu. ~Ha. At ego scio. ~Th. Scis? an tibi narravit
4 VII | scis, an absolvat? ~Th. Scio. ~Ha. Quonam indicio? ~
5 X | Imo culi periculo potius. Scio, quam non sit tutum tibi
6 XX | Ca. Nec divinabis, sat scio: et si divines, non dicam. ~
7 XXI | semet oblectavit cum sua. Scio tibi notum esse Gilbertum
8 XXI | figebat oscula, nec satis scio, quid egerit praeterea:
9 XXIX | macerat dies nativitatis. Scio, moriendum: ista sollicitudo
10 XXIX | Eu. Crudele consilium. Scio utrum elegeris, mitius mortis
11 XXXIII| ingenio mire festivo. ~Th. Scio: nec abhorrens ab huiusmodi
12 XXXIV | sic interpellem te, quem scio nunquam non sanctissimis
13 XXXIV | ille: Quanquam, inquit, scio, me loqui peritiori, tamen,
14 XXXV | locant equos? ~Au. Plus scio, quam vellem, non semel
15 XLII | magis vivunt in ocio. ~Ec. Scio. ~Iu. Quae res illos
16 XLV | subvolent, nescio: unum illud scio, quoties bellum est, tot
17 LVII | nedum Erasmum? Unum illud scio, si Erasmus ipse praesens
18 LXII | aliquid auro gravius? ~Cu. Scio, et quidem multis partibus. ~
|