Caput

 1  II  |       recipit sese. ~Cl.   Non sat erat malorum, ubi bellum
 2 III  |       eam duxi, non vobis. Non sat est, quod suo regi pulchra
 3   V  |          Ar.   Verum: sed ille sat erat munitus diplomatibus. ~
 4 VIII |       postremo non videor illi sat occupatus, nisi sim et coquus.   ~
 5  XI  |  Catonis, Saluta libenter. Non sat erat mane salutasse, nisi
 6  XI  |      Christo. ~Er.    An istud sat esse putas? ~Ga.   Mihi
 7  XI  |      putas? ~Ga.   Mihi quidem sat esset, si sat esset proceribus
 8  XI  |      Mihi quidem sat esset, si sat esset proceribus ecclesiae
 9 XIII |         proxima, ut celeriter. Sat cito, si sat bene. ~An.  
10 XIII |        celeriter. Sat cito, si sat bene. ~An.   Belle: sed
11 XIII |      praeceptori, quum dictat, Sat cito, si sat bene.  ~
12 XIII |      quum dictat, Sat cito, si sat bene.  ~
13 XVIII|       non in meis. ~Pa.    Non sat tibi erat iugulare Pamphilum,
14 XIX  |       decem strenuis potoribus sat sit: aut ipsi potabunt apud
15  XX  | divinem? ~Ca.   Nec divinabis, sat scio: et si divines, non
16 XXIV |     Sitis, inquit, bono animo; sat spatii est, Deus aderit
17 XXIX |        admodum. Nam hos reperi sat commodos sodales. Sed movebat
18 XLIII|       molestius, si supra quam sat est sumpseris: ita usu venit