Caput

 1 VII   |             Quid igitur in mentem venit istis, qui nummo conducti,
 2 XIX   |        tum idem perstaret animus. Venit is annus, manet idem animus,
 3 XIX   |        hoc est (quod non raro usu venit) a probis ad improbos, quae,
 4 XXII  |   poenitudo. ~Ca.   Hoc illis uso venit, qui se in hoc vitae genus
 5 XXIV  |          nec divus quisquam nobis venit in mentem. Quid tu interea?
 6 XXIV  |            Circumspicienti tandem venit in mentem de ima mali parte:
 7 XXIX  |    fugientem persequerer. Interim venit in mentem, utrumque alteri
 8 XXXI  |   sapientia? ~An.   Nobis sic usu venit. ~Ma.  Iam illud mihi dicito,
 9 XXXIII|         fabulae. ~Th.   Quid isti venit in mentem, ut ista configeret? ~
10 XXXIV |     divinatum esset, tandem illud venit in mentem Balbino, num quo
11 XXXIV |         tam praesentaneo periculo venit in mentem sanctissimae Virginis,
12 XXXIV |         ab eo extorsisset, tandem venit illo qui nebulonem a puero
13 XXXV  |       numeratum pecuniam. At nemo venit, nec unquam venturus est. ~
14 XLIII |        sat est sumpseris: ita usu venit in fabulis.~Sp.   Vera praedicas.
15 XLIII |     initio, quod mihi nunc tandem venit in mentem. ~Sp.   Quidnam? ~
16 LIII  |      eveniat, quod frequenter usu venit regum, principum ac pontificum
17 LVII  | continentia et castitas. Idem usu venit de humilitate, aliisque