Caput

 1   X   |         apud me gloriatus es, te mirum quendam esse artificem in
 2   X   |       ingens aestus. ~Vi.    Nec mirum, quum sit solstitium aestivum. ~
 3  XI   |          es temporis. ~Ga.   Nec mirum, si parcus sum rei, ut multo
 4  XI   |       quandam fugio. ~Er.    Nec mirum: nam nihil malorum non docet
 5 XVIII |         quod narras. ~Pa.    Nec mirum; quia pulchrum est: atque
 6 XXIII |           essem mentitus? ~Ph.   Mirum praestigium. ~Ps.   Sed
 7 XXV   |         quam qui minimum. ~Gu.   Mirum gentis ingenium. ~Be.  
 8 XXV   |      finiam hoc convivium, dictu mirum, quis sit ibi strepitus
 9 XXIX  |        ire cubitum. ~Eu.   Nihil mirum, si tu non senescis, qui
10 XXXIII|       tale portentum apparuisse. Mirum autem, quantum fama popularis
11 XXXIV |      Virginis. Tum Balbinus, Non mirum, inquit, si res tanta non
12 XXXV  |      vultu severitas. ~Ph.   Non mirum, amice; modo confessus sum
13 XLIV  |          quem usum? ~Bo.   Dictu mirum, quantum equiti licere velint. ~
14 LVII  |          attingerent. ~Le.   Nil mirum est, in rosariis nasci cynorrhodum
15 LVII  |          placentis saginamus; ut mirum non sit si mordent quemlibet,
16 LVII  | fortassis et metuunt? ~Le.   Nec mirum: est enim Christi vicarius. ~
17 LXII  |  fortasse sentiendum. ~Al.   Nec mirum, cum ista quae nominasti,