Caput

 1 XXXIV|   studiis occupatissimum. Annuit Balbinus, qui mos est illi; nam verborum
 2 XXXIV|          te adierim. Dic, inquit Balbinus, sed paucis, si potes. Dicam,
 3 XXXIV|         nonnihil experrectus est Balbinus, gestu duntaxat: caeterum
 4 XXXIV|         viam, quam oportuit. Cum Balbinus rogasset, quasnam vias diceret,
 5 XXXIV|        faceret obtestandi finem, Balbinus fateri coactus est, se prorsus
 6 XXXIV|         displicet longitudo. Cum Balbinus rogasset, quantum temporis
 7 XXXIV| tutissima est. Ne labora, inquit Balbinus, etiamsi toto biennio sit
 8 XXXIV|        ille suppeditaret operam, Balbinus sumptum, lucrum ex aequo
 9 XXXIV|        auri admisceatur. Interea Balbinus totus erat in supputationibus,
10 XXXIV|       salutationem Virginis. Tum Balbinus, Non mirum, inquit, si res
11 XXXIV|         de capite meo. Obstupuit Balbinus, et tanti mali causam avebat
12 XXXIV|      vocem expalluit etiam serio Balbinus. Nam scis, apud nos capitale
13 XXXIV|     ventilata est consultatione. Balbinus, quoniam callebat artem
14 XXXIV|      hominis. Nihil expostulabat Balbinus, sed nubilo vultu satis
15 XXXIV|          per occasionem commotus Balbinus, qui alioqui videbatur destinasse
16 XXXIV|   effugium. ~Ph.   Credidit ista Balbinus? ~La.   Credidit, imo etiam
17 XXXIV|         fugere. ~Ph.   Quid heic Balbinus? Videlicet curavit hominem