Caput

 1 XVIII | inficiaberis, eum qui alteri adimit animam, homicidam esse. ~Ma.  Accedo. ~
 2 XVIII |         suffragiis comprobatum est, animam hominis non illic esse ubi
 3 XVIII |              Quis autem ademit tibi animam? quid suspiras? Dic libere,
 4 XVIII |            vicissim non adimis suam animam, par pari, quod aiunt, referens? ~
 5 XVIII |             decoxerat, ac plus quam animam debebat. Cum hoc marito
 6 XXII  |          ipsum simul, et corpus, et animam, in aeternum exitium mittere? ~
 7 XXII  |           hoc bello, non redemissem animam tuam vitiosa nuce. ~Mi.  
 8 XXII  |         corporis duntaxat sunt. Iam animam vero qualem reportas, quanta
 9 XXXIII|            eiulatus: suspicabantur, animam esse cuiuspiam, quae diris
10 XXXIII|             illi delegat partes, ut animam agat. Sumit ornatum, ac
11 XXXIII|              tibi iuris est in hanc animam: mea est; ac subinde procurrit
12 XXXIII|       obtestanti, respondit se esse animam Hominis christiani. Rogata,
13 XXXIII|           compertum erat, scilicet, animam esse Christianam, quae sub
14 XXXIII|                Cum Faunus evocasset animam, Polus, qui daemonem agebat,
15 XXXIII|           submonitus a Polo, coepit animam de curiosis artibus percunctari,
16 XLIV  |          valetudinem anxie tuentur, animam tot capitalibus morbis laborantem