Caput

 1   I  |           literarum decus. Salve plurimum, amicorum optime. Salve
 2   I  |       iubebis meo nomine salvere plurimum. Erasmiolum item mea causa
 3  II  |        Ge.  Oportet igitur illic plurimum sapere homines, si sapit
 4   X  |   lepidum caput! omnes amamus te plurimum. ~Co.   Sed interim cavendum,
 5 XVII |   haberet squalloris, dignitatis plurimum. Quorsum autem illic opus
 6 XVIII|        et opinionibus imbuendos. Plurimum refert, quid infundas rudi
 7  XX  |       amicis quos putabam sapere plurimum, nunc sentio nullum fuisse,
 8 XXI  |      humana verba sonare. ~Xa.   Plurimum profecto. ~Eu.   Et piget
 9 XXV  |     nihilo plus solvat ille, qui plurimum hauserint vini, quam qui
10 XXIX | prudentiam addunt fortassis, ita plurimum addunt periculorum. Mihi
11 XXXI |        si tu des operam, ut quam plurimum sapias. ~An.   Non est otium. ~
12 XLIV |     possum aggerere. ~Bo.   Sane plurimum. ~Be.   An hos omnes negabis
13 LVII |         superstitionis esse quam plurimum, pietatis quam minimum.
14 LXII |           Sic igitur putas, quod plurimum habet igneae naturae esse
15 LXII |     terram esse levissimam, quae plurimum habet ignis aut aëris admixtum;