Caput

 1  II   | Oportet igitur illic plurimum sapere homines, si sapit Beta et
 2  XI   |  pectoris. ~Er.    Isthuc est sapere. Sunt enim permulti, quod
 3  XI   |     felix es, qui ista mature sapere coeperis. ~Ga.   Denique
 4  XX   |       tot amicis quos putabam sapere plurimum, nunc sentio nullum
 5 XXXI  |       An solis heroinis licet sapere et suaviter vivere? ~An.  
 6 XXXI  | vivere? ~An.   Male connectis sapere et suaviter vivere, non
 7 XXXI  |      vivere, non est muliebre sapere, heroinarum est suaviter
 8 XXXI  |    velim quenquam meorum plus sapere, quam ego sapiam. ~Ma. 
 9 XXXI  |    non vacat. ~Ma.  Non vacat sapere? ~An.   Non. ~Ma.  Quid
10 XXXI  |      qui nec sapiat nec velit sapere? ~An.   Mihi sapio. ~Ma. 
11 XXXI  |       sapit, non videtur sibi sapere; contra quae cum nihil sapiat,
12 XXXI  |    nihil sapiat, sibi videtur sapere, ea demum bis stulta est. ~
13 XXXIII|      non vulgariter videbatur sapere, praesertim in rebus sacris. ~
14 LVII  |     sed coeperunt et foeminae sapere. Eruditi quotquot aderant,