Caput

1  II   |      Cl.   Non te remorabor diutius. Alias latius nugabimur,
2  VI   |  Quin tu igitur me beas? Ne diutius eneca. Dic, unde? ~Co.  
3 XIV   |   parentum conspectu abesse diutius. Torquebat me diutinum amicorum
4 XIV   |   libentissime. Ne sis mihi diutius in mora, imo ne uterque
5 XXIX  |     potant: id quod faciunt diutius, hoc plus erit periculi,
6 XXXIII| anima, negans sibi fas esse diutius colloqui, quod tempus urgeret,
7 XXXIII|   Non est, mi Faune, cur te diutius in hoc negotio maceres;