Alia. Personae.

MOPSUS,  DROMO.

Mo.   Quid fit? Quid agitur, Dromo?
Dr.   Sedetur.
Mo.  Video. Sed quomodo se res habent tuae?
Dr.   Ut solent iis, quibus superi sunt parum propitii.
Mo.  Isthuc ominis avertat Deus. Quid agis?
Dr.   Equidem otium ago. Id quod vides, nimirum nihil.
Mo.  Praestat otiosum esse, quam nihil agere. Ego te fortassis occupatum seriis negotiis interpello.
Dr.   Imo maxime vacuum. Iam enim me ceperat otii taedium, et congerronem desiderabam.
Mo.  Fortassis impedio, interrumpo, interturbo tua negotia.
Dr.   Imo taedium otii discutis.
Mo.  Da veniam, si te parum in tempore interpellavi.
Dr.   Imo ipso in tempore advenis. Opportune te huc attulisti. Optatus ades. Interventus tuus est mihi vehementer gratus.
Mo.  Fortassis aliquid seriae rei inter vos agitur, cui nolim esse impedimento.
Dr.   Imo lupus, quod aiunt, ades in fabula. Nam de te sermo erat.
Mo.  Facile crediderim nam mihi huc venienti mire tinniebat auris.
Dr.   Utra?
Mo.  Laeva. Unde coniicio, nihil magnifice de me fuisse praedicatum.
Dr.   Imo nihil non honorificum.
Mo.  Vanum igitur fuerit oportet. Sed quid est bonae rei?
Dr.   Aiunt, te venatorem esse factum.
Mo.  Imo iam intra casses meos est praeda, quam venabar.
Dr.   Quaenam?
Mo.  Lepida puella, quam perendie ducturus sum: vosque oro, ut meas nuptias vestra praesentia dignemini honestare.
Dr.   Quaenam est sponsa?
Mo.  Aloisia, Chremetis filia.
Dr.   Egregium spectatorem formarum! Tuis oculis adlubuit illa, nigro capillitio, simis naribus, ore praelargo, ventre prominulo?
Mo.  Desinite. Mihi eam duxi, non vobis. Non sat est, quod suo regi pulchra est regina? Ita demum mihi illa placebit, si vobis non admodum placeat.