Epistola

 1 Montio1|        arx iam ferme in prospectu esset, offendimus omnia undique
 2 Sixtino|       processisset disputatio, et esset quam ut convivio conveniret
 3 Sixtino|           impune futurum, cum res esset nullius momenti, modo de
 4 Batto  |          opera me rogavit quasnam esset pecunias accepturus. Subito
 5 Batto  |          ut in fuga nihil futurum esset praesidii. Is cui ego insidebam,
 6 Batto  |         se nescire ubinam locorum esset, ducit nos in aedes nescio
 7 Batto  |      commutaturus, ne quid ea res esset in mora in vico pernoctantibus.
 8 Batto  |  latrocinii peritia ut quid nobis esset sententiae per hunc expiscaretur.
 9 Batto  |        excitatam puellam nemo non esset in stratis. Tandem surgunt
10 Batto  |    consilio, ut si quid reconditi esset auri, id proferre cogeremur.
11 Batto  |           denique quod iam multus esset dies, cauponem sibi nimis
12 Manut  |        periculo moliri, nisi mihi esset intra paucos menses Italia
13 August |   Salutare,' inquam, 'si commodum esset. Nunc quia non vacat, alias
14 August |  processerat ut mihi vix integrum esset ibi manere. Cum dixissem
15 Brixio | percontatus sum Andream num verus esset rumor venisse legatum qui
16 Brixio |            Mox urgebam num revera esset cardinalis. Tergiversatus
17 Brixio |     doctos, inter quos mihi satis esset ultimum tenere locum, cum
18 Servat |          amplectitur ut, si pater esset aut frater, non posset amantius.
19 Servat |         non uterer, ut mihi visum esset, modo haberem vestem sacerdotalem;
20 Servat |          et si quid ante peccatum esset ea in re, iis literis id
21 Servat |           sacerdotali, ne mutatio esset alicui scandalo. Postquam
22 Reuchl |       constaret, modo tibi gratum esset. Collaudavi hominis animum;
23 Rhenan |        quaedam Comiti; cumque iam esset hora septima, nec prodiret
24 Rhenan |       pudore praeditus, rogat num esset sententia discedere coelo
25 Rhenan |           praeter anguillam nihil esset piscium, -- nimirum tempestas
26 Rhenan |       mihi ne valere quidem satis esset commodum, nedum aegrotare:
27 Rhenan |    defecerint; adeo ut nec firmus esset status aut incessus. Lingua --
28 Rhenan |            donec ad terrenam viam esset ventum. Conscendo maiorem
29 Rhenan |       tale corpus suum quale meum esset.  Cum non rediret uno atque
30 Nicolao|      impetus incendii tentavit an esset oneri ferendo possetque
31 Lectori|           frugalis ut prope nulla esset. Vinum perquam raro gustabat
32 Iodoco |        animo sic excelso ut nihil esset illo humanius. Scotias argutias
33 Iodoco |       fecisset duos, quo quaestus esset uberior, eiusque dispensationem
34 Iodoco |      illius gratia quod episcopus esset, ceterum non venturum tertio,
35 Iodoco |         vitam, sed quod ea melior esset quam ipsis expediebat. Totus
36 Iodoco |        nulla erat in qua ille non esset gnaviter ac feliciter exercitatus:
37 Iodoco |       pauciores, quod et frugalis esset apparatus, tametsi nitidus,
38 Iodoco |          iam utcunque satisfactum esset non voluptati sed necessitati,
39 Iodoco |       ante paucos annos correptus esset sudore pestilenti, qui morbus
40 Iodoco | ecclesiastica, sed tamen ut minus esset iniquus iis qui non probarent
41 Iodoco |      adire mensam Dominicam. ~Cum esset ipse doctissimus, tamen
42 Iodoco |       ipse poenas dedit. Cum enim esset et natura et eruditione
43 Iodoco |           collegii, quod tenacior esset disciplinae regularis, ac
44 Iodoco |       annis octoginta -- atrocius esset quam ut premi posset, ascitis
45 Iodoco |         cum is a poeticis numeris esset alienissimus, alioqui non
46 Iodoco |         se velle ut cuiquam peius esset sua causa; se potius cessurum
47 Iodoco |        simulque ostendit quam res esset ardua Christianam obire
48 Iodoco |  caritatem, sine qua nemo visurus esset Deum, et ferrum in fratris
49 Iodoco |     dimisit suos omnes. Ubi solus esset cum solo, iussit ut tecto
50 Hutteno|         in hac re ne cui molestus esset, fallebat convivas e stanneo
51 Hutteno|    civitati suae longe carissimus esset. ~Decreverat autem hac fortuna
52 Hutteno|           auctoritatis, nec tamen esset gravibus obnoxia periculis.
53 Hutteno|       studuit effugere. Verum cum esset optimo regi in animo familiam
54 Francis|    mensibus aliquot nemo versatus esset, ilico incipiebam febricitare.