Epistola

 1 Montio1|  neminem vivere qui te magis ex animo amet quam tuus Erasmus.
 2 Montio2|      hactenus fecimus, aequo te animo exspectabimus. ~Pecunias
 3 Batto  |         igitur' inquam 'tibi in animo est?' 'Ego' inquit 'fortasse
 4 Batto  |         me adolescens bono esse animo, se omnia ex mea facturos
 5 Batto  |         ut solent et vera et ex animo loquentes, nihil comiti
 6 Batto  |           Quid tibi' inquam 'in animo est? Cur non hinc fugimus?
 7 Batto  |       cui nihil minus fuerit in animo quam cum carnificibus illis
 8 Coleto |        ne ideo desierim esse in animo quod absim ab oculis. Quod
 9 Coleto |     tricis expedire. Hoc itaque animo me in Galliam recepi, ut
10 Coleto |          quod laboris datum est animo Batti mei et affectibus
11 Coleto |     fecisse me magis reluctante animo. Videbam enim genus hoc
12 Manut  |       numero ponito qui tibi ex animo bene cupiunt. ~Si quid est
13 Manut  |      imprimendis Tragoediis res animo tuo non sedet omnino, reddes
14 August |  pulcherrimum hoc propositum et animo concepit et constanter perfecit,
15 August |      adii, pudore magis quam ex animo. Nec in area nec in vestibulo
16 August | indicans iam tum sibi fuisse in animo quod nunc de bibliotheca
17 August |         quae promitteret non ex animo proficisci, neve ipsum ex
18 Brixio |  Ammonius. Tandem 'Est' inquit 'animo cardinalitio.' Hic ego suaviter
19 Servat |       possit. Ego certe hoc sum animo, ut quod sit factu optimum
20 Servat |       detrusus essem, a quo cum animo tum corpore essem alienissimus:
21 Servat |     corpore essem alienissimus: animo, quod a caerimoniis abhorrerem
22 Servat |        ut intellegas hoc eum ex animo facere, dedit mihi sacerdotium
23 Montio3|        Nulli mortalium magis ex animo bene volo quam tibi; et
24 Iodoco |        eleganti, natura felici, animo sic excelso ut nihil esset
25 Iodoco |         contionibus: ille magno animo respondit et Episcopo satisfecit.
26 Iodoco |         ita convivas dimisit et animo et corpore refectos, ut
27 Iodoco |  debebat naturae suae; siquidem animo praeditus erat insigniter
28 Iodoco |        cum animadverteret me ex animo loqui, tanquam afflatus
29 Iodoco |         egit quidem gratias pro animo regio, ceterum quod obtulit
30 Iodoco |     animi moderatione non solum animo regio satisfecit, verum
31 Hutteno|        oculis corporeis, sed et animo sui sunt oculi; per hos
32 Hutteno|         philosophum, qui vacuus animo per mercatum obambulans
33 Hutteno|        cum esset optimo regi in animo familiam suam eruditis,
34 Hutteno|    seculi, ut agnoscas illum ex animo loqui neque sine optima