Epistola

 1 Christ |      Quam cruenta fuisset pugna res ipsa declarabat. Iacebant
 2 Montio2|   vulgus interdum videre verum, res ipsa me docuit; cuius hoc
 3 Montio2|  dehortari potius. Quod tuae te res hortantur, id sequere. Nos
 4 Montio2|   venturus es gaudemus; sin qua res te retinet, modo incommodi
 5 Sixtino|  fabella prandium exhilararem, 'Res' inquam 'perantiqua est
 6 Sixtino|      facile impune futurum, cum res esset nullius momenti, modo
 7 Sixtino|         semente occupavit. Quae res ubi evidentior esse coepisset
 8 Batto  |        commutaturus, ne quid ea res esset in mora in vico pernoctantibus.
 9 Batto  |       et nostri carnifices. Ibi res quaepiam incommoda, ut videbatur,
10 Batto  |        existimaret; at haec una res illi fidem facere potuit
11 Manut  |   perpusillum, et exiguo sumptu res conficiatur. Quod si tibi
12 Manut  |       de imprimendis Tragoediis res animo tuo non sedet omnino,
13 August |      iam abire statueram, eoque res processerat ut mihi vix
14 Reuchl | Reuchlini paene contemnat: quae res adeo me nulla urit invidia,
15 Iodoco |    rationibus institueretur. Ea res cum constet immensa pecunia,
16 Iodoco |      naturae, cura liberorum ac res familiaris ita veluti cancellis
17 Iodoco |          simulque ostendit quam res esset ardua Christianam
18 Hutteno|      utitur, ita quoties poscit res, nemo vigilantior aut patientior.
19 Hutteno|       quem non exhilaret: nulla res tam atrox cuius taedium
20 Hutteno|        cum eruditis et cordatis res est, delectatur ingenio;
21 Hutteno|   nullus comes festivior. Saepe res arduae iudicem gravem et
22 Hutteno|      quoquam acciperet. Felices res publicas, si Mori similes
23 Hutteno|    suggerit quicquid tempus aut res postulat. In disputationibus