Epistola

 1 Andrel |      Quanquam si Britanniae dotes satis pernosses, Fauste, ne tu
 2 Andrel |         Est praeterea mos nunquam satis laudatus. Sive quo venis,
 3 Batto  |        atque alterum, qui tametsi satis probarentur, tamen blandius
 4 Batto  |           iuvenis, affirmans sibi satis esse monetae argenteae.
 5 Batto  |     melius aliquod consilium, nec satis occurrit, puella pulsat
 6 Manut  |   exemplaria iam omnia. Verum non satis consultum est famae meae,
 7 August |           eruditissime disseruit, satis indicans iam tum sibi fuisse
 8 Brixio |           doctos, inter quos mihi satis esset ultimum tenere locum,
 9 Servat |       commentari; nam literis nec satis commode nec satis tuto licet.
10 Servat |     literis nec satis commode nec satis tuto licet. Tuae enim quanquam
11 Reuchl |        Carolus praebendam donavit satis et honorificam et copiosam. ~
12 Rhenan | stockfisch vocant: nam eo alioqui satis delector; sed comperi partem
13 Rhenan |       illic mihi ne valere quidem satis esset commodum, nedum aegrotare:
14 Rhenan |           esse carbunculos.' Risi satis, nec ullam pestis imaginationem
15 Nicolao|            quem Ioannes Frobenius satis amplum et elegantem meo
16 Nicolao|     tuendas portas ac moenia. Nec satis tutum est armatis occurrere;
17 Nicolao|         in bello, quasi illic non satis sit esse fortem, sed oporteat
18 Nicolao|       tubam longe superat. Nec id satis; sacrificus vocem ad tonitrui
19 Iodoco |       habet si tuo desiderio feci satis; nam argumento scio nequaquam
20 Hutteno|           facultatibus quod illis satis esse putat; quod superest
21 Hutteno|           esse contentus, quae et satis haberet auctoritatis, nec