Epistola

 1 Christ |    subridens sibi quidem non tam animum deesse quam vires. 'An tu
 2 Montio1|      quoties aures erigebat, ego animum deiciebam, quoties ille
 3 August |          Sancti Salvatoris S.~Et animum istum et fortunam gratulor,
 4 Brixio |     aliquid est,' inquam 'gerere animum cardinalitium.' ~Haec aliaque
 5 Servat |         veterem illum tuum in me animum adhuc spirant. Paucis autem
 6 Servat |   adiungerem, addens se nosse et animum meum et suorum fraterculorum
 7 Reuchl |        esset. Collaudavi hominis animum; suspicor eum brevi ad te
 8 Reuchl |        praediti sunt virtutes et animum in te propensum, digni essent
 9 Rhenan |         imaginationem demitto in animum. Post dies aliquot venit
10 Rhenan |       Nonnulla suspicio tangebat animum meum, eum annum mihi fore
11 Montio3|     egregium ac prorsus heroicum animum Thomae Cardinalis Eboracensis,
12 Lectori| condonasset tali viro, si quando animum negotiis externis delassatum
13 Iodoco |         quibus modis praepararet animum suum iturus ad contionandum,
14 Hutteno|        ad pietatis studium totum animum appulit, vigiliis, ieiuniis,
15 Hutteno|      fabulis amoenioribus laxare animum, nullus comes festivior.