ACTUS PRIMUS

SCENA PRIMA
 MOLEONTIS UMBRA

Utrumne noctis ille Tartareae vapor
Depinxit oculos ludicris mundi notis,
Vegetumque rerum examen errore implicat?
An hoc quod oculis haurio late meis,
Illa est scelesta et execrata Bactria?
Quamvis hebescant oris ista lumina,
Fulvosque solis halitus abhorreant,
At illa pernix pupa vindictae videt,
Et vel per ipsa furva noctis viscera
Molemque terrae conspicetur Bactriam.
Video superba turrium cacumina,
Urbisque festa tempora (at festa haud diu).
Agnosco celsum regiae fastigium,
Nunc hostis, olim sed meum (heu olim) decus.
Iam video nimium, praestat Orcum regredi:
Est Orcus hic, et si quid Orco saevius.
Sed mollis, excors, vane, quid saevis, dolor,
Spaciumque poenis debitum questu teris?
Vindicta viva et aequilibris ultio,
Nictu corusci fulminis pernicior,
Et ignis altis rictibus voracior,
Age: quod superstat saucii animi pabulum
Perpes vorATO. Luxuriat udum iecur,
Vacat dolori: credo iterum hominem induam.
Adhuc furoris vivit humani modus
In corde nostro, necdum odia persensimus
Quae spectra, larvas, et malas animas decent:
Iras vigere a morte, non mori scient.
Sed verba velitamur, et dies fugit,
Quam Parca Furiis constituit ultricibus.
Promissa sed quid auxilia nectunt moras,
Quae destinavit arbiter Stygis mihi?
Gravis ultioni vel levissima est mora.
Sed quale spectrum se intuenti interserit?
Vel quantus illi livor et terror subest?
Quod si tenaci mente mihi consto satis,
Mors est. Furentes sensimus semel manus,
Postinde nunquam vidimus: vivos amat,
Illic moratur. Mortui nequeunt mori.