ACTUS SECUNDUS

SCENA PRIMAOROMASDES, BESSUS

ORO.Utrum inquietus animus ignavos metus
Sibi fingit ipse (rebus ut magnis solet)?
An dii nocentes, sorsque difficilis bonis
Sese impiarunt scelere Roxanae in caput?
Praesagit aliquod suspicax animus malum,
Cur suspicetur nescit ast animus malum.
BES. Prudentis hic est morbus, in vano timor.
ORO. Prudentis hic est nervus, in dubio timor.
BES. Effare servo quis cruciat animum metus?
ORO. Cavere possim si sciam, sed suspicor.
BES. Properat nimis suspicio, quae praeit metum.
ORO. At illa sera est quae sequitur altos metus.
BES. Is suspicetur cuius est etiam timor,
Rex quem timebit? ORO. Maior est nobis timor,
Sed non apertus: turba fit poenae arbitra,
Raro timoris. BES. Quale vereatur malum
Roxana? ORO. Quicquid foemina, et quicquid nimis
Dilecta; rarus invidet miseris deus.
Sed ne latenti torquear frustra metu,
Cape has sacratae interpretes claves domus,
Iterque caeptum corripe, et cape annulum
Sigillum amoris, et sacram fidei notam,
Speculumque formae conscium, cum his literis,
Quas irrigavit imbre lachrymarum dolor
Pene ad lituras: expedi, redi, vola,
Non inquietos exuet prius metus
Sollicitus animus, crescit in peius timor
Moras trahendo. BES. Fiet, Oromasda inclyte,
Certabit expeditio cum fide sua.
Sed qualis iste non tui vultus color,
Incertus oculi iactus, et dubii pedes,
Tremorque subitus, et animus haud constans sibi?
Partem doloris coniice in me, si potes
Omnem, voluptas subditi est, regis mala
Levare vel perferre. Taciturnus dolor
Se rodit ipse, vim gravem minuit mali
Qui narrat. ORO. Hic silentio curabitur
Morbus, loquendo crescit. BES. Id quod garrulo
Loqueris palam fit, claudit arcanum fides.
ORO. Qui multa cuiquam credit, effari docet.
BES. Qui consciis quid subtrahit, damnat fidem.
ORO. Nil statuo certi, sed timeo, sed suspicor.
BES. Suspicio saepe prodidit metum suum.
ORO. Loquax recondit temeritas raro fidem.
BES. Quod dixeris mihi, lapidi dictum puta.
ORO. Occulta reddit Lydius at lapis palam,
BES. Muto loqueris, cuius os vocem premit.
ORO. Quod lingua muti celat, id signa exprimunt.
BES. Sic immerentis elevas servi fidem?
ORO. Sat, Besse, constat, sed animus magno in metu
Impos sui est: nec credit aliis, nec sibi.
Illud verebar, ne quis Atossam malus
Docuisset error coniugem de coniuge.
Sic inquieta visa et anxia est modo,
Ambigua iactans verba, nec fractis iter
Reclusit ira vocibus; perque omnia
Par est Atossae, parque zelotypae dolor.
Sed tu citatam corripe et viam et moras.
Curae ut minantis exuar caeco metu,
Me distinebit interim cura anxia.