Cap.,  Par.

 1      I,1|       amplexus summum esse humanae naturae bonum.
 2      I,3|            praecipuum esse humanae naturae decus; mixturam autem falsi
 3     II,1|            Metus vero eius, ut est naturae debitum, res est infirma
 4     II,1|        extremum inter munera ponit naturae. Aeque enim est naturale
 5      V,1|          in Prometheo autem figura naturae humanae repraesentatur)
 6    VII,1|     insignis, non expedire ut quis naturae aut indoli repugnet. Sed
 7   VIII,1|       saepe evocatur et excitatur. Naturae graves et consuetudine ductae,
 8      X,1| perpendamus, ac quomodo ipsi rerum naturae et valori vero insultet,
 9    XII,1|            eo quod laudabat multum naturae debebat. Mira certa res,
10   XIII,1|             cum sit ipsius divinae naturae adumbrata quaedam effigies
11   XIII,1|            altis defixa radicibus, naturae humanae insidet. Quae si
12   XIII,1|        hominibus reperitur indoles naturae ad eam propensa, uti e contra
13   XIII,1|       iniuria vocare licet humanae naturae vomicas et carcinomata.
14    XVI,1|   existerent quidem beatae quaedam naturae, sed quae seipsis fruerentur,
15    XVI,1|          magnanimitatem et humanae naturae exaltationem. Cape enim
16    XVI,1|          vice est Dei aut melioris naturae) impulsum perspiciat. Quam
17    XVI,1|            absque fiducia melioris naturae quam propriae, aequare nullo
18  XXVII,1|     converso, quod aliquam divinae naturae speciem prae se ferat, falsissimum
19  XXVII,4|         similes fuissent, immensae naturae eorum bonitati hoc attribui
20  XXVII,5|           sed semper in beneficium naturae. Attamen absque auxilio
21  XXVII,5|          exemplum insigne in cursu naturae ordinario. Nam in rebus
22    XXX,1|             fabulas, peragrationes naturae. Medicationem si omnino
23  XXXIV,2|   contractibus maioribus plerunque naturae magis ancipitis, cum quis
24 XXXVII,1|            minime fidendum est aut naturae violentiae aut verborum
25 XXXVII,1|         acquiescendum esse, aut in naturae alicuius ferocia, aut in
26   XLII,1|         propitia fuit, ita et illi naturae vicissim adversi, cum sint
27   XLIV,9|          amoenis conficienda, illa naturae dona sunt, nec ubique extrui
28    LII,1|         virtus ipsa tantum humanae naturae debet propter nominis sui
29    LVI,5|     miracula numero, quoniam vires naturae humanae excedere videntur.