Cap.,  Par.

 1      I,3|     dicit hominem mentiri, eadem opera dicit eum adversus Deum
 2     VI,7|         unde sine socia et amica opera ad fines suos solus quis
 3    VII,1| hominibus. Atque videre sane est opera nobilissima et fundationes
 4   VIII,1|     diximus) in usum reipublicae opera et merita a viris profecta
 5     XI,2|  superiore et elevato. Merita et opera bona sunt veri fines laborum
 6     XI,2|     conversus Deus, ut aspiceret opera quae fecerunt manus suae,
 7     XV,9|    praeventio haec est, omni cum opera et diligentia caussam illam
 8    XVI,1|  atheismum convincendum, quoniam opera eius ordinaria huic rei
 9  XVIII,1|     transfert, ut eius favore et opera utatur in iis, quae spectare
10   XXVI,1|       Sin probatur, nova indiget opera. Quod prudentiae genus spurium
11  XXVII,7|       iisdem rebus amici cura et opera post mortem perficiendis.
12 XXVIII,1|   frugalitatis inducit, eademque opera tam animo quam fortunis
13   XXIX,7|              8. Danda est omnino opera, ut arbor ista monarchiae,
14   XXIX,7|           et artificibus, quorum opera robur et lacertos viriles
15   XXXI,1|        Existimant cunctos quorum opera utuntur, et quibuscum versantur,
16 XXXIII,1|         inter antiqua et heroica opera. Mundus cum adhuc iuvenis
17 XXXIII,1|  inchoare licet, tum quia minore opera indigent, tum quia non minus
18  XXXIV,1|      aestimantur, et quam inania opera suscipiantur ad ostentationem
19  XXXIV,2|        ipsa omnino innocens est. Opera enim liberalitatis et charitatis
20  XXXIV,3|          mensuram redigas. Neque opera charitatis in mortem usque
21   XLIV,1|        palatia manus tantum sunt opera, nec sapiunt naturam. Quinetiam
22    XLV,1|   commode insinuare possis illum opera tua in aliis usurum, aut
23 XLVIII,1|  simplices admirantur, prudentes opera earum, quantum par est,
24 XLVIII,1|      quos per aliquos et vicaria opera legere sufficiat eorumque