Cap.,  Par.

 1    VII,1|       sint e massa sanguinis, non multum pensi habent utrum sint
 2    VII,1|       dicendum sit, in natura non multum interest; adeo ut saepe
 3     IX,3|           Etenim de rebus alienis multum inquirere, neutiquam eo
 4      X,1|     tragoediae. At in vita humana multum plerunque affert nocumenti,
 5    XII,1|         tamen in eo quod laudabat multum naturae debebat. Mira certa
 6     XV,9|          Sunto enim pauciores qui multum profundunt et parum lucrantur,
 7  XVIII,1|      redigere, utque brevi spatio multum colligat, hoc faciendum
 8    XIX,8| nonnumquam grandia loqui, sed non multum nocere. Quinimo fovendi
 9     XX,7|        Utile itaque fuerit libros multum revolvere, praesertim eorum
10   XXII,1|      prudentiam. Et pro certo est multum interesse inter astutum
11   XXII,1|           et factionibus regendis multum valent, alias vero infirmi
12    XXV,1|          tantum, ut brevi tempore multum confecisse videantur, aut
13   XXIX,1|       translata, facultates duas, multum inter se discrepantes, in
14   XXIX,4|         nec numerus ipse copiarum multum iuvat ubi milites imbelles
15  XXXII,2|     metuere debet. Qui interrogat multum, et addiscet multa, et placebit
16  XXXVI,1|           crebras, posteriora non multum attollent etsi saepius praevaleat.
17  XXXVI,2|        Alias vere dicere possint, multum incola fuit anima mea. In
18 XXXVII,2|      herba, sed semina ipsius non multum promovent. Verum infelicitatis
19   XLIV,6|        sive lavacrum dici potest, multum ornatus et curiositatis
20 XLVIII,1|        perlegendi quidem, sed non multum temporis in iisdem evolvendis
21      L,1|           existimationis alicuius multum iuvat et (quemadmodum Isabella
22    LII,1|           peu de fruit, strepitus multum, fructus parvum. Attamen
23    LVI,3|        haud exactam sane, sed non multum discrepantem. ~