Cap.,  Par.

 1     II,1|        Rectius ille, qui finem vitae extremum inter munera ponit
 2    VII,1|       amariora, reddunt. Curas vitae multiplicant, sed memoriam
 3    VII,1|     aetate filiorum suorum cui vitae generi illos destinent.
 4   VIII,1| incuriosi sunt et cogitationes vitae tantum curriculo terminant,
 5     XI,1|       Verum impatientes manent vitae privatae, etiam cum senectus
 6   XIII,1|         Hoc est, nisi eiusmodi vitae institutum ingrediaris in
 7     XX,1|     fidei genere partes tantum vitae aliis commendamus, terras,
 8  XXVII,5|        obtractionem posteribus vitae annis intellectum ipsius
 9  XXVII,7|     actionibus et occasionibus vitae. Hic autem expeditissima
10  XXVII,7|      ubi amicitia praesto est, vitae munia omnia concessa sunt
11   XXIX,6|       Angliae rege (id quod in vitae eius historia fusius tractavimus)
12   XXIX,7|      privata, et in se reducta vitae ratio copias miitares minuit.       
13   XXIX,8|       decus suum et institutum vitae primarium, et in praecipuo
14    XXX,1|    valetudinis et prolongandae vitae, ut quis contraria alternet
15  XXXVI,2|   quorum indoles naturalis cum vitae suae genere congruit. Alias
16 XXXVII,1|       veluti summus sit humane vitae moderator et magistratus,
17    LVI,5|     excelsa illa et admirabili vitae sanctimonia. Certe non alia