Cap.,  Par.

 1      I,3 |       Non est vitium quod tanto hominem pudore obruit, quam si falsus
 2      I,3 | perpendatur (inquit), qui dicit hominem mentiri, eadem opera dicit
 3     IV,1 |       est. Hoc certissimum est, hominem qui vindictae studet sua
 4     VI,7 |    praecipuo ad actiones organo hominem privet, nimirum fide. Optimum
 5    XII,1 |        videre est nonnunquam in hominem audacem miraculum illud
 6   XIII,1 |    Immodica scientiae cupiditas hominem Paradiso expulit. At in
 7    XVI,1 |  destruunt. Nam certissimum est hominem brutis cognatum esse, quatenus
 8   XXII,17|        audax quaestio aliquando hominem deprehendit et detegit.
 9   XXVI,1 |         loquitur Aulus Gellius, hominem delirum, qui verborum minutiis
10  XXVII,7 |    extinguet, et non multo post hominem. Verum amicus, cui status
11   XXXI,1 |         Nihil certe aeque facit hominem multa suspicari ac parum
12  XXXIV,2 |        pravissimis, utpote quod hominem panem suum comedere faciat
13 XXXVIII,2|        quis minime putaret. Cum hominem innuunt, cui prosperam fortunam
14    XLI,2 |      maior fuerit, quorum alter hominem secundum proportiones geometricas
15    XLV,1 |         tueantur. Melius fuerit hominem cum quo negotiaris primo
16     LI,1 |        similis erit. Etenim vel hominem vel rem aliquam ad coelum
17     LV,4 |         noxam erumpat, utcunque hominem obsederit, duo sunt quae