Cap.,  Par.

 1     II,1|      convulsiones, oris pallor, amici flentes et atrata funera,
 2   VIII,1|       Viri coelibes optimi sunt amici, optimi erga servos domini,
 3  XXVII,1|          In magnis enim urbibus amici et necessarii remotius disperguntur,
 4  XXVII,1|     esse solitudinem ubi desunt amici veri, sine quibus mundus
 5  XXVII,7|        intersit inter consilium amici et consilium cuiuslibet
 6  XXVII,7|   proprium, quam inter consilia amici et adulatoris. Neque enim
 7  XXVII,7|         reperitur quam libertas amici. Consilium duorum generum
 8  XXVII,7|     medicamentum eset admonitio amici fidelis. Seipsum ad rationes
 9  XXVII,7|        operandum) est admonitio amici. Mirum profecto est videre
10  XXVII,7|        Verum amicus, cui status amici sui perfecte cognitus est,
11  XXVII,7|       si quis vere rem reputet, amici officia proprias cuiusque
12  XXVII,7|        praestat de iisdem rebus amici cura et opera post mortem
13  XXVII,7|      Verum haec et huiusmodi in amici ore sat decora sunt, ad
14    XLV,1|         ut terreas, aut denique amici eius qui plurimum apud eum
15   XLVI,1| protectionem. Clientes autem et amici factiosi adhuc magis vitandi
16   LIII,1|    gloriantur superes. Servi et amici familiares, prudentes modo
17    LIV,4|         vere sunt (ut habentur) amici curiae, sed parasiti curiae,