Medit.,  Par.

 1 Inc,  2      |       utili praeferrent, si nec Deum timerent, nec aliam vitam
 2 Inc,  4      |         ob causam nolle credere Deum esse, mentemque humanam
 3 Inc,  6      |         in eo contentae, quibus Deum esse, mentemque a corpore
 4 Praefatio,  5|  considerandas esse ut finitas, Deum autem ut incomprehensibilem &
 5 Synopsis,  3 |      est, non potest non habere Deum ipsum pro causâ. ~
 6   I,  9      |        meae menti vetus opinio, Deum esse qui potest omnia, &
 7   I,  10     |        qui tam potentem aliquem Deum mallent negare, quàm res
 8   I,  12     |     Supponam igitur non optimum Deum, fontem veritatis, sed genium
 9 III,  4      |         in mentem forte aliquem Deum talem mihi naturam indere
10 III,  4      |      habeam existimandi aliquem Deum esse deceptorem, nec quidem
11 III,  5      |        Coelum, vel Angelum, vel Deum cogito. Aliae verò alias
12 III,  13     |         per quam summum aliquem Deum, aeternum, infinitum, omniscium,
13 III,  17     |      esse potest, alia est quae Deum, aliae quae res corporeas &
14 III,  22     |          Ideoque ex antedictis, Deum necessario existere, est
15 III,  27     |       incrementi non sit capax; Deum autem ita judico esse actu
16 III,  33     |     patet ex dictis illam ipsam Deum esse, quia nempe, cùm vim
17 III,  36     |       evidentissime demonstrari Deum etiam existere... ~
18 III,  38     |       38. Et sane non mirum est Deum, me creando, ideam illam
19 III,  38     |         in se habere, atque ita Deum esse. Totaque vis argumenti
20  IV,  1      |         adeo manifeste concludo Deum etiam existere, atque ab
21  IV,  2      |        testatur, nec proinde in Deum cadit. ~
22  IV,  4      |       tanquam medium quid inter Deum & nihil, sive inter summum
23  IV,  7      |        nihil adhuc praeter me & Deum existere certò cognovi,
24  IV,  8      |      possum afferre, quâ probem Deum mihi majorem quàm dederit
25  IV,  17     |      non potest, sed necessariò Deum authorem habet, Deum, inquam,
26  IV,  17     | necessariò Deum authorem habet, Deum, inquam, illum summe perfectum,
27   V,  8      |        sejungi posse, atque ita Deum ut non existentem cogitari.
28   V,  8      |         magis repugnet cogitare Deum (hoc est ens summe perfectum)
29   V,  9      |       ne possim quidem cogitare Deum nisi existentem, ut neque
30   V,  9      |        neque ex eo quòd cogitem Deum ut existentem, ideo sequi
31   V,  9      |  existentem, ideo sequi videtur Deum existere: nullam enim necessitatem
32   V,  10     |        quòd non possim cogitare Deum nisi existentem, sequitur
33   V,  10     |     neque enim mihi liberum est Deum absque existentiâ (hoc est
34   V,  11     |    necesse quidem esse ut ponam Deum existentem, postquam posui
35   V,  11     |        pertineat, praeter solum Deum; deinde, quia non possum
36   V,  12     |       perspectum. Quod autem ad Deum attinet, certe nisi praejudiciis
37   V,  12     |      quàm summum ens esse, sive Deum, ad cujus solius essentiam
38   V,  14     |     afferri possunt quae me, si Deum ignorarem, facile ab opinione
39   V,  14     |  dubitem an sit vera, si quidem Deum ignorem. Possum enim mihi
40   V,  15     |       15. Postquam verò percepi Deum esse, quia simul etiam intellexi
41  VI,  11     |       nihil nunc aliud quàm vel Deum, ipsum, vel rerum creatarum