Medit.,  Par.

 1  II,  4 |            4. Nondum verò satis intelligo, quisnam sim ego ille, qui
 2  II,  5 |        explicuissem: per corpus intelligo illud omne quod aptum est
 3  II,  9 |     omnibus, qui nonnihil tamen intelligo, qui hoc unum verum esse
 4 III,  9 |       ita doctum esse a naturâ, intelligo tantùm spontaneo quòdam
 5 III,  13|   praeter ipsum sunt, creatorem intelligo, plus profecto realitatis
 6 III,  18|        Angelos exhibent, facile intelligo illas ex iis quas habeo
 7 III,  21|     cogitationes quarum numerum intelligo, acquiro ideas durationis &
 8 III,  22| potuerit proficisci. Dei nomine intelligo substantiam quandam infinitam,
 9 III,  24|     lucis; nam contrà manifeste intelligo plus realitatis esse in
10 III,  27|     magis augeatur, nihilominus intelligo nunquam illam idcirco fore
11 III,  35|  perfectionibus quas in eo esse intelligo. Nec certe istius omnium
12 III,  38|        aciem converto, non modo intelligo me esse rem incompletam &
13 III,  38|     aspirantem; sed simul etiam intelligo illum, a quo pendeo, majora
14  IV,  4 |         fallar. Atque ita certe intelligo errorem, quatenus error
15  IV,  8 |    similitudinem Dei me referre intelligo. Nam quamvis major absque
16  IV,  8 |     veri & boni in eâ evidenter intelligo, sive quia Deus intima cogitationis
17  IV,  9 |      intelligendi, nam quidquid intelligo, cùm a Deo habeam ut intelligam,
18  IV,  9 |   intelligam, proculdubio recte intelligo, nec in eo fieri potest
19  IV,  9 |      sed etiam ad illa quae non intelligo extendo; ad quae cùm sit
20  IV,  15|          de iis, quae non recte intelligo, judicium feram. Video tamen
21  IV,  15|     possem oblivisci. Et facile intelligo me, quatenus rationem habeo
22  IV,  17|   tantùm ad omnia quae perfecte intelligo satis attendam, atque illa
23   V,  7 |         minus clare & distincte intelligo ad ejus naturam pertinere
24   V,  11|     nisi quod clare & distincte intelligo. Ac proinde magna differentia
25   V,  11|      Dei. Nam sane multis modis intelligo illam non esse quid fictitium
26   V,  15|       me in iis, quae perspicue intelligo, falli non posse. Mene multa
27  VI,  2 | triangulum imaginor, non tantùm intelligo illud esse figuram tribus
28  VI,  2 |    cogitare, equidem aeque bene intelligo illud esse figuram constantem
29  VI,  2 |  constantem mille lateribus, ac intelligo triangulum esse figuram
30  VI,  3 |   diversâ pendere. Atque facilè intelligo, si corpus aliquod existat
31  VI,  3 |      intueatur. Facilè, inquam, intelligo imaginationem ita perfici
32  VI,  9 |    omnia quae clare & distincte intelligo, talia a Deo fieri posse
33  VI,  9 |         fieri posse qualia illa intelligo, satis est quòd possim unam
34  VI,  10|          quae clare & distincte intelligo, id est omnia, generaliter
35  VI,  11| coordinationem a Deo institutam intelligo; nec aliud per naturam meam
36  VI,  17|          per illam verò aliquid intelligo quod revera in rebus reperitur,
37  VI,  19|         unam & integram me esse intelligo; & quamvis toti corpori