Medit.,  Par.

 1 Inc,  1      |         ut nullâ re melius illud hîc possim commendare, quàm
 2 Inc,  5      |      quam totum hoc refertur, ut hîc aliquanto liberius de meis
 3 Inc,  5      |          ita, quamvis eas quibus hîc utor, certitudine & evidentiâ
 4 Inc,  6      |       Religionis causam pluribus hîc commendare. ~
 5 Praefatio,  2|       sunt, praeter duo, ad quae hîc paucis, priusquam earumdem
 6 Praefatio,  4|          existere. Sed respondeo hîc subesse aequivocationem
 7 Praefatio,  5|        ipsarum refutatione, nolo hîc ad illa respondere, ne mihi
 8 Praefatio,  6|    utcunque sum expertus, iterum hîc aggredior easdem de Deo &
 9 Synopsis,  2 |         in loco expectabunt, eos hîc monendos puto me conatum
10 Synopsis,  6 |      scopo proposui. Nec idcirco hîc recenseo varias illas quaestiones
11   I,  4      |     iisdem hauriantur: ut jam me hîc esse, fovo assidere, hyemali
12   I,  5      | frequenter verò usitata ista, me hîc esse, togâ vestiri, foco
13  II,  5      |          subtilitates abuti. Sed hîc potius attendam, quid sponte
14  II,  6      |          non sensisse. Cogitare? Hîc invenio: cogitatio est;
15  II,  16     |    consuetudo non potest, placet hîc consistere, ut altius haec
16 III,  8      |                           8. Sed hîc praecipue de iis est quaerendum,
17 III,  9      |     firmae sint, jam videbo. Cùm hîc dico me ita doctum esse
18 III,  15     |          nasci possit, non tamen hîc datur progressus in infinitum,
19 III,  17     |       ipsum mihi exhibet, de quâ hîc nulla difficultas esse potest,
20 III,  34     |          enim apertum est nullum hîc dari posse progressum in
21 III,  34     |           quae me olim produxit, hîc agam, sed maxime etiam de
22 III,  36     |      inesse judicavi. Ac proinde hîc nulla de iis difficultas
23 III,  39     |         possunt inquiram, placet hîc aliquandiu in ipsius Dei
24   V,  5      |                       5. Quodque hîc maxime considerandum puto,
25   V,  10     |                 10. Imo sophisma hîc latet; neque enim, ex eo
26   V,  11     |                  11. Neque etiam hîc dici debet, necesse quidem
27  VI,  2      |       iis contentam; & manifeste hîc animadverto mihi peculiari
28  VI,  5      |          Et primo quidem apud me hîc repetam quaenam illa sint
29  VI,  15     |   aliquid doceri a naturâ. Nempe hîc naturam strictiùs sumo,
30  VI,  15     |    naturali sunt nota, de quibus hîc non est sermo; multa etiam
31  VI,  16     |         esse contingat. Sed nova hîc occurrit difficultas circa
32  VI,  17     |      post nociturum. Dici forsan hîc poterit, illos ob id errare,
33  VI,  18     |          ipsi nociturus; ideoque hîc remanet inquirendum, quo
34  VI,  19     |               19. Nempe imprimis hîc adverto magnam esse differentiam
35  VI,  20     |       innumera experimenta, quae hîc recensere non est opus.. ~