Medit.,  Par.

 1 Inc,  2      |  petitis quàm ab ipsâmet nostrâ mente posse ostendi. Quod idcirco
 2 Praefatio,  1|         1. Quaestiones de Deo & mente humanâ jam ante paucis attigi
 3 Praefatio,  6|       aggredior easdem de Deo & mente humanâ quaestiones, simulque
 4 Synopsis,  3 |    perfectae, cujus idea est in mente alicujus artificis; ut enim
 5   I,  12     |      possit imponere, obfirmatâ mente cavebo. Sed laboriosum est
 6  II,  3      |     quoties a me profertur, vel mente concipitur, necessario esse
 7  II,  5      |  naturam, quam si forte, qualem mente concipiebam, describere
 8  II,  12     |         sit haec cera, sed solâ mente percipere; dico hanc in
 9  II,  12     |        haec cera, quae non nisi mente percipitur? Nempe eadem
10  II,  13     |    judicandi facultate, quae in mente meâ est, comprehendo. ~
11  II,  14     |        possum tamen sine humanâ mente percipere.
12  II,  15     |         autem dicam de hac ipsâ mente, sive de me ipso? Nihildum
13  II,  15     |  insuper tam multa sunt in ipsâ mente, ex quibus ejus notitia
14  II,  16     |     facilius aut evidentius meâ mente posse a me percipi. Sed
15  IV,  1      |         his diebus assuefeci in mente a sensibus abducendâ, tamque
16  IV,  1      | percipiantur, multoque plura de mente humanâ, multo adhuc plura
17   V,  5      |       me non efficta est, nec a mente meâ dependet; ut patet ex
18  VI,  14     |    totum, quatenus ex corpore & mente sum compositus, variis commodis &
19  VI,  15     |      quae mihi, ut composito ex mente & corpore, a Deo tributa
20  VI,  17     |        voluntatis nec proinde a mente procedunt, facile agnosco
21  VI,  19     |   corporis parte, nihil ideo de mente subductum esse cognosco;
22  VI,  23     | bonitate, naturam hominis ut ex mente & corpore compositi non